Miskleun

Steven M. Thomas, groeide op in de buitenwijken van St. Louis, Missouri en verliet al op zijn vijftiende het ouderlijk huis. Het bijhouden van een dagboek besmette hem met het schrijversvirus. Zijn korte verhalen en gedichten werden al snel geplaatst in een groot aantal Amerikaanse en Engelse tijdschriften. In 2006 besloot hij fulltime schrijver te worden. Zijn debuutroman Vendetta is zojuist in Nederland verschenen. Steven M. Thomas schrijft intussen aan zijn derde roman, wederom met crimineel Robert Rivers in de hoofdrol.
Vendetta begint met de beroving van een restaurant. De daders, beroepscrimineel Robert Rivers en zijn partner in crime Switch, maken zich met de buit uit de voeten. Bij de verdeling van de opbrengst wacht hun een verrassing. Er blijkt niet alleen veel meer geld te zijn dan verwacht, er zit ook een foto tussen de buit. Op de foto staat een jong Vietnamees meisje, met een angstig blik in haar ogen. De criminelen vermoeden dat zij een slachtoffertje van slavenhandel is. Robert raakt geobsedeerd door het meisje en besluit haar op te sporen. Als hij terecht komt in de gewelddadige wereld van de handel in seksslavinnen, heeft hij al zijn criminele vaardigheden nodig om het er heelhuids van af te brengen.
Vendetta begint veelbelovend. Het uitgangspunt van de crimineel als held kom je niet zo vaak tegen. Hij wordt ook aardig menselijk neergezet. Geen overdreven held, redelijk succesvol in zijn beroep, alleen gewelddadig als het niet anders kan. Hij is het type ruwe bolster, blanke pit. Het is dan ook begrijpelijk dat hij zich geroepen voelt, het meisje op de foto te redden. Tot de uiteindelijke redding kabbelt het verhaal een beetje voort, om daarna volledig te ontsporen. Uit het niets wordt Robert Rivers “verliefd” op het meisje en volgt er binnen een tijdspanne van nog geen dag, een verhouding waar de seksuele vonken van af spatten. Het meisje is net vrij van een gewelddadige gevangenschap, waarbij ze op alle mogelijke manieren misbruikt is. Dit zwaar getraumatiseerde slachtoffertje zou zich vrijwillig, binnen een paar uur na haar bevrijding, aan haar redder geven. Niet alleen heeft deze “verhouding” absoluut geen toegevoegde waarde, het geeft je vooral een hele vieze smaak. Dit incident is ook nog eens volledig in tegenspraak met het karakter van de hoofdpersoon, zoals beschreven in het eerste deel van het boek. Deze Robert Rivers zou absoluut met zijn tengels van het meisje zijn afgebleven. Kortom, een miskleun van jewelste en dat wordt in de rest van het boek niet meer goedgemaakt.
Verhalen die veelbelovend beginnen, maar waarvan het einde totaal niet meer klopt, verdienen het om vergeten te worden!