Een heel beklemmende ervaring

Drie vrouwen, drie verhalen die op het einde samenkomen bij één moordenaar. Elk van de slachtoffers is op haar manier een opvallende verschijning zonder dat ze het zelf beseft. Elk van hen heeft de aandacht van haar belager getrokken en kan zich niet meer losmaken uit zijn web van intriges. Want de moordenaar speelt een kat-en-muisspel met zijn slachtoffers. Hij gaat er niet zomaar op af. Nee, hij schrijft hen een vreemd soort liefdesbrieven, waarin hij hen steeds verder in de greep van de angst jaagt. En elke vrouw gaat op haar eigen manier met die angst om. Naarmate de ontreddering toeneemt en de gekwelde vrouwen zich overleveren aan de paniek, stijgt bij de stalker de drang om toe te slaan. Maar soms zijn vrouwen sterker dan je van hen verwacht.

Je kan dit verhaal op verschillende manieren brengen. Maar in de beste Nicci French-traditie kijkt de lezer mee door de ogen van het slachtoffer zelf. Een heel beklemmende ervaring. Het is het tweede boek dat ik van dit duo lees. Het eerste ging wat stug, het tweede liep als een trein. Het derde heb ik al aangekocht. Maar dat laat ik nog even liggen. Eerst iets luchtigs ertussen. Want twee zo’n aangrijpende boeken na mekaar, daar wordt zelfs ik wat paranoïde van.