Wat een mediahype ontstond er toen er een debuut verscheen van een Engelse auteur, dat uitzonderlijk goed bleek te zijn. Toen ook nog bleek dat het van JK Rowling was, was het hek van de dam. Nieuwsgierig geworden (en enthousiast over de Harry Potterserie) heb ik dit boek gelezen. Mwah, het is een echte JK Rowling, dat wil ik in het voordeel van het boek zeggen: je merkt de sfeerbeschrijvingen waar zij goed in is duidelijk op. Ook merk je onmiddelijk JK Rowlings voorkeur voor de minder bedeelden in de maatschappij.
Strike die net uit een relatie komt, Rochelle die op straat leeft, dit in tegenstelling tot de dode Lula en haar familie. Lula's pleegbroer (Lula is geadopteerd) huurt Strike in om onderzoek te doen naar haar dood. Hij gelooft niet in zelfmoord. Strike (op het punt van faillissement) stort zich met zijn nieuwe secretaresse (even between jobs) op de zaak, en lost deze uiteindelijk op.
De thriller omvat 519 bladzijden, en bestaat voor een groot deel uit dialogen. Dat haalt de vaart uit het verhaal, en dat vind ik jammer. Nu ik het boek uit heb doet het mij echter denken aan Agatha Christie, ijzersterk in dialogen en sfeer, maar minder lijvige boeken en met meer vaart.
Koekoeksjong heeft daarnaast een aantal toevalligheden die overdreven zijn, en is hier en daar voorspelbaar. Geen slecht boek, maar ik had er meer van verwacht.