Goed geschreven, maar gebeúrt zo weinig!

Dit boek heeft destijds nogal lovende kritieken gekregen (onder meer van Pieter Steinz), dus daarom waagde ik me er ook maar eens aan. Het boek kon me echter toch beduidend minder bekoren.
Dat ligt opeens nog niet eens aan het verhaal. De hoofdpersoon Jay Hamilton is psycho-analyticus en psychiater. In plaats van zijn patiënten te willen helpen, zuigt hij ze echter als een vampier leeg en gebruikt hun verhalen in de succesvolle romans die hij onder een pseudoniem schrijft. Dat er hier en daar een patiënt door zijn schuld van het padje raakt, vind hij ook nog niet eens erg.
Maar dit is nog niet eens waar het verhaal om draait: dat gaat erom dat Hamilton, door een interview dat een journaliste met hem afneemt, gedwongen wordt weer terug te denken aan hoe dertig jaar eerder zijn broer, een briljant taaldeskundige en wiskundige, vermoord werd. Jay was de eerste die hem vond na zijn dood.
Campbell bewijst zich met het boek zonder meer een zeer intelligent schrijfster te zijn. Het verhaal zit goed in elkaar en zit vol met interessante denkbeelden en scenes. Waarom het boek toch niet helemaal geslaagd is, is omdat er zo weinig gebeurt. We lezen over Jay, die maar blijft terugdenken aan zijn broer of eerdere sessies met patiënten en nergens enige handeling van betekenis verricht. Het verhaal heeft daarom totaal niet de dwingende vaart die een echt goede thriller kenmerkt. Daarom geef ik dit boek hoogstens 3 uit 5 sterren.