Prachtige pareltje over 'aanwezigheidsschaamte'

Deze schrijver kende ik al van ‘Vladiwostok!’, maar dat vond ik echt niets aan. En dan is het juist zo bijzonder dat ik dit boek dan weer echt een ongelooflijk mooi pareltje vond. Krachtig geschreven in een stijl die staat als een huis en volgepakt met ijzersterke metaforen en observaties.

Het verhaal is ook nog eens heel boeiend. Dat gaat over Tin, wiens leven wordt overschaduwd door twee grote verliezen. Het eerste betreft zijn vader die wordt verzwolgen door de rivier als ze in oorlogstijd de overkant proberen te bereiken in een nachtelijke zwemtocht. De veertienjarige Tin is radeloos en het ergste is nog dat zijn moeder het hem verwijt dat hij uiteindelijk alleen thuis komt.

Het tweede verhaal gaat over een doldrieste zoektocht naar de albino die Tin’s vrouw Vic via Foster Parents Plan al lang steunde. Tin is vanaf het begin tegen deze reis naar donker Afrika en kleurt met zijn sceptische visie op de onderneming de gebeurtenissen prachtig in. Maar dan gaat het echt mis als iedereen in een ontmoeting in een armetierig durp in de rimboe elkaar verkeerd begrijpt, en Vic zoek raakt. Ze zal niet veel later sterven als gevolg van een ernstige ‘coup du soleil’ (zonnesteek). En zo wordt Tin voor de tweede keer op bizarre wijze verlaten door een naaste. En weer voelt hij zich schuldig en lijdt hij aan ‘aanwezigheidsschaamte’…

Het boek sluit af met een scene in Cuba, heel veel later, als hij inmiddels bejaard, verbitterd en zwaar gewond in een smoezelig ziekenhuis ligt, verlangend naar de dood. Maar dan krijgt hij bezoek van zijn kleinzoon…
Maar laat ik niet verder vertellen, want iedereen moet dit boek echt zelf gaan lezen!