Absurde verwikkelingen in een ontwikkelingsland

De premisse van dit boek is redelijk absurd: een tweetal werkmannen moet een weg aanleggen in een naamloos ontwikkelingsland, ten behoeve van de te houden ‘parade’ waarmee de zojuist verworven vrede in het land moet worden gevierd.
De leider van de twee wil van dit alles een militaire operatie maken en besluit dat ze elkaar met een nummer moeten aanspreken: ‘4’ voor hemzelf en ‘9’ voor zijn collega. Maar die collega blijkt al snel uit heel ander hout gesneden. En terwijl 4 methodisch aan de slag gaat bij het bedienen van de RS-80, de hypermoderne machine die het asfalt kan aanleggen, moet 9 de omgeving verkennen en zorgen dat er geen obstakels zijn. Maar 9 lijkt de trip eerder als een vakantie te beschouwen en hij gaat al snel bij lokale mensen eten (besmettingsgevaar), rotzooit aan met lokale vrouwen (idem), of zwemt met jongetjes in de rivier (idem!). Allemaal zaken die tegen het zere been van 4 aanschoppen. Een groot deel van het boek wordt gedreven door de moeizame interactie tussen deze twee mannen die die zo volledig botsende karakters.
Het plot beweegt zich intussen richting steeds meer rampspoed: 9 raakt (natuurlijk) ziek en 4 ziet zich genoodzaakt de hulp aan te nemen van lokale bewoners. Maar is intussen de behulpzame ‘Medallion’ geen cynisch spelletje met hem aan het spelen om hem al zijn geld af te troggelen? Dat blijft tot het einde onduidelijk. Een einde dat eerst nog goed lijkt af te lopen, maar uiteindelijk een zeer duister en sinister einde krijgt…
Hiermee is dit boek een vlammend commentaar op onder meer het neokolonialisme en de ontwikkelingshulp en de cynische werkelijkheid in veel van dit soort ontwikkelingslanden. En een boek dat zeer de moeite waard is!