Al met al een goed boek, maar wel met wat duidelijke zwaktes

Dit boek kan worden gezien als 'faction', het handelt namelijk over de waargebeurde muiterij op de Bounty. Het belangrijkste verzonnen element is de hoofdpersoon vanuit wie het verhaal wordt verteld, de scheeps- c.q. kajuitjongen John Jacob Turnstile.
Boyne weet meeslepend te vertellen en hij sleurt je mee het nogal Dickensiaanse plot in: wees en straatboefje Turnstile wordt door een barmhartige heer van het gevang gered en een baantje op de Bounty bezorgd. En zo maakt Turnstile als absoluut groentje al snel kennis met het soms keiharde zeemansleven.

Boyne vertelt het allemaal smakelijk en heeft ook nog eens een erg aanstekelijke hoofdpersoon gekozen: een voorlijke jongen met een soepel verstand en ‘the gift of word’, sympathiek ook nog eens, die met zijn licht-anarchistische inslag een mooie tegenhanger vormt voor de in beton gegoten hierarchie op het schip. Als kajuitjongen staat hij ook nog eens heel dicht bij de echte hoofdpersonen van dit verhaal: kapitein William Bligh en luitenant (en aankomend hoofdmuiter) Fletcher Christian.

Tegen het einde toe vond ik het boek echter wel minder worden. De feitelijke muiterij verloopt opmerkelijk tam en het relaas over hoe de afgezette kapitein en zijn getrouwen zes weken lang in een sloep op zee ronddobberen, is niet echt spannend, omdat je al weet hoe het afloopt. En het verhaal sluit ook nogal Dickensiaans af, als Boyne ook nog even snel afraffelt hoe Turnstile, terug in Engeland, korte metten maakt met zijn voormalige baas in het onfrisse ‘jongenshuis’ waar hij opgroeide en we lezen hoe Turnstile zich uiteindelijk zelf, tientallen jaren later, zal opwerken als kapitein. Eind goed al goed, zullen we maar zeggen…

Maar was vooral jammer is, is dat Boyne in enkele zaken niet helemaal consequent of zelfs slordig lijkt te zijn. Zo komen bepaalde karakters niet goed uit de verf, zoals dat van luitenant Fryer. En is Turnstile nou een van de beste zakkenrollers uit het jongenshuis, of is hij dat, omdat hij altijd op de weinig lucratieve boekenmarkt rondhangt, nu juist niet? En, een laatste voorbeeld: is meneer Samuel nu één van de muiters of niet, want daarin is het verhaal ronduit tegenstrijdig. Met name dat laatste lijkt een storende fout die de kracht van de vertelling wel een beetje onderuit haalt.
Al met al kun je dus praten van een op zich erg vermakelijk en meeslepend boek, dat echter toch wel gebukt gaat onder wat slordige inconsequenties en sommige matig uitgewerkte personages.