Prima boek met geforceerd einde

Dit boekenweekgeschenk van 2009 las ik in een warm voorjaarsnamiddagje uit en ik werd er goed mee vermaakt. Krabbé is een meer dan kundig verteller en hij ontvouwt met veel diepgang en nuance het verhaal over de jonge Fred, die als zijn relatie met Nicolien uitgaat, niet los kan komen van haar zoontje Bram en voor hem een vader blijft. Fred ziet in Bram een groot talent (geen “confectie”) en zou graag zien dat Bram zijn eigen onvervulde schrijversambities weet te vervullen. Krabbé schrijft vanuit het perspectief van Fred hoe diens relatie met Bram zich ontwikkelt, voor hij in het tweede deel Bram zelf aan het woord laat. We krijgen een treffend inkijkje in de twijfels en zorgen van een jonge volwassene en lezen over zijn opbloeiende romance met Emma.

Totdat het allemaal opeens ontspoort in een wat al te dramatisch einde, alsof Krabbé alsnog geforceerd tot een even naar einde wou komen als zijn terecht bejubelde boek ‘Het Gouden Ei’. Een minpuntje aan een verder prima boek.