Prikkelende literaire thriller met matig eind

Het boek gaat over Paul Skoglund, die van zijn excentrieke tante Vivien de opdracht krijgt haar zwaar gevandaliseerde landhuis op te knappen, terwijl ze zelf in een hotel aan de westkust bivakkeert. Het begin van het boek is heel hoopgevend: Hecht’s schrijfstijl is zelfs meer literair dan thriller-esk. En het verhaal boeit aanvankelijk, omdat het meteen duidelijk is dat er zich verschrikkelijke dingen hebben afgespeeld in het huis en omdat Paul zelf een fascinerend personage is, bijvoorbeeld doordat hij aan het syndroom van Tourette lijdt.
Het enthousiasme bij het lezen van dit boek werd echter geleidelijk minder, omdat Hecht wel heel veel tijd uittrekt om zijn, toch erg gemaakte en vergezochte plot uit te rollen. Hij schuwt zelfs niet voor uitgebreide wetenschappelijke beschouwingen. Maar dat maakt de grote finale, die zich na ruim 400 pagina’s dan eindelijk aandient, niet minder ongeloofwaardig. Ik zal er niets van verklappen maar tja… Naar mijn idee allemaal iets over de top. En daarmee blijft dit boek niet meer dan een aardig leesvoer voor liefhebbers van het spannende boek.