"Opa vertelt een fabeltje met een boodschap"

Dit boek lijkt op een verhaal dat opa op een lange en koude winteravond voor het knapperende haardvuur zou kunnen vertellen. Het is in ieder geval geschreven in een echte vertelstijl, met veel korte eenvoudige zinnen. Opa vertelt dus, en te oordelen aan de foto op de achterflap kan Lindgren zeker voor opa doorgaan.
Het verhaal zelf kan misschien het beste worden gekarakteriseerd als een fabel. Het gaat over het plaatsje Kadis, ergens aan het einde van de wereld, waar op een slechte dag de pest haar intrede doet. Slechts zes dorpelingen zullen overleven. En vanaf dat moment is alles verstoord en heeft de aanvankelijke orde in het dorp plaatsgemaakt voor chaos. “Het is niet juist”, tekent Lindgren meer dan eens op. Symbool voor die wanorde is onder meer de idiote hoeveelheid konijnen, die het dorp overspoelt. Deze beesten fokken maar ongebreideld door, hiermee het morele verval weerspiegelend. Ook het buitensporig grote varken Blasius is een symbool van de onmatigheid die in Kadis heerst. De overlevenden vertonen hetzelfde immoreel gedrag: zo heeft een man ontucht met een koe en verwekt een ander een kind bij zijn dochter. Nog een ander eigent zich alle rijkdommen van het dorp toe. Het is niet juist. Een vertegenwoordiger van de natuurlijker orde, de Koning, moet uiteindelijk de verlossing brengen waar de overlevenden zo naar snakken.
Overduidelijk is dat Lindgren ons met dit, soms heel surreële sprookje, iets probeert mee te geven. Bijvoorbeeld de vraag hoeveel innerlijke beschaving een mens heeft als er chaos intreedt. Al met vond ik het boek in ieder geval zeker de moeite van het lezen waard.