Nienke Pool kan zoveel beter

Nienke Pool is een intelligente en talentvolle schrijfster. Dat heeft ze onder andere laten zien in Johannes 14:6, waarin ze een origineel verhaal schreef dat zich afspeelde in het oude Rome, maar op een vervreemdende, bizarre manier. Een meanderend, droomachtig plot en overtuigende karakters.

Ik stond dus te trappelen om Falco en de Gestolen Stympha’s te lezen. Nienke Pool gebruikte hierin opnieuw de klassieke oudheid als inspiratiebron. En ik wist wat ze op dat punt in haar mars heeft.

Jammer genoeg viel het boek me tegen. In dit verhaal maken we kennis met een wereld waarin de moderne beschaving door een nucleaire Meltdown uiteen is gevallen. De Alkeiden, de machthebbers uit de hoofdstad proberen hun oude leefwijze in stand te houden, maar doen dat door te parasiteren op de hulpbronnen van de provincies en onderdrukken die met harde hand. Zo worden ook de Stympha’s – een soort totemvogels van de leden van het Moerasvolk, waartoe Falco behoort – gestolen door de Alkeiden. En Falco – zoon van het dorpshoofd – zet alles op alles om ze terug te krijgen.

Het is een verhaal met mogelijkheden – een wereld die nog altijd te lijden heeft – of zou moeten hebben – van een nucleaire meltdown, een doldrieste jongen die door zijn onnadenkendheid steeds in de problemen komt, maar het hart op de goede plaats heeft, de relatie met de Stympha’s, zonder wie de leden van het Moerasvolk niet zouden overleven, de moeizame relatie tussen vader en zoon, het schuldgevoel waaraan Falco lijdt… Allemaal prima ingredienten voor een sterk verhaal.

Helaas, komt het er wat mij betreft niet uit. De ramp wordt niet invoelbaar – de meltdown wordt genoemd, maar de wereld blijft statisch. Karakters blijven plat en zelfs bij Falco, die nog het meest is uitgewerkt, blijven de emoties oppervlakkig. Veel tell hier en weinig show.

Ook de rol van diverse karakters in het verhaal is onevenwichtig: sommige lijken belangrijk te worden, maar blijken uiteindelijk geen plek van betekenis te hebben.

De plot zelf hangt van toevalligheden aan elkaar. Gebeurtenissen voelen niet noodzakelijk, maar bedacht. Denk aan Said, de leider van de groep jongeren die Falco helpt. Niet alleen blijkt hij Falco te kennen en aanwezig te zijn geweest op sleutelmomenten in zijn leven, hij blijkt ook nog op een andere manier – toevallig - een sleutelrol te vervullen.

Tenslotte is het taalgebruik van Nienke Pool is minder afwisselend dan ik van haar gewend ben en bevat het boek als geheel een groot aantal fouten – gevolg van falende eindredactie. Dat is de auteur natuurlijk niet aan te rekenen, maar wel erg jammer.

Toch is het verhaal natuurlijk wel degelijk leuk. Zoals gezegd: Falco is lekker onbesuisd, de relatie met de meisjes (Falco’s vriend Tycho is verliefd) speelt er mooi doorheen. Nienke Pool doet haar best om een lijn te trekken van haar mythische verhaal naar de actualiteit en geeft de lezer op die manier ook nog een belangrijke boodschap mee. Haar wereld is kleurrijk en speels. Maar toch: ik denk dat ze het vele malen beter kan.