Lezersrecensie
Sprakeloos werd ik er van...
Een woordloos prentenboek recenseren valt niet altijd mee. In dit geval zou een woordloze recensie ook op zijn plaats zijn, dan voldoet de afbeelding van een hartje❤ (en dat maal 100.000!).
Ik ben niet vaak sprakeloos maar Blommetjes legt wel een vinger op de gevoelige plek. Het verhaal wat onder ogen komt is zo herkenbaar en daar worden wij ‘even’ op gewezen door enkele prenten.
Het kleine meisje plukt bloemen onderweg terwijl haar vader niet veel aandacht heeft voor haar en haar gedachtewereld. Vader is verzonken in zijn eigen wereld. De bloemen die ze plukt geeft ze ook weer weg.En vader merkt niets van dit alles.
Hoe vaak zie je niet om je heen dat ouders met kinderen heel andere dingen aan het doen zijn dan interactie hebben met hun kroost. Terwijl eigenlijk hun onverdeelde aandacht op dat moment zou moeten liggen daar wat hen zeer waarschijnlijk het meest dierbaar is. Maar daar ligt de afleiding om de hoek en daardoor de onoplettendheid. Iedereen is daar wel eens schuldig aan. En dat komt heus niet alleen maar door de mobiele wereld om ons heen, zoals gebruikt in Blommetjes.
In een eerder verschenen interview zegt Lawson dat hij in tijden van schrijven van het verhaal zelf geen gebruik maakte van een mobiel maar dit wel veel om zich heen zag en dit was een eenvoudige en herkenbare manier om iets zeer actueels te portretteren voor hem.
Blommetjes laat zien dat kinderen met andere ogen om zich heen kijken dan volwassenen. Waar wij volwassenen onkruid zien, zien kinderen vaak gewoon een leuke bloem. Maar ook laat Blommetjes mij in ieder geval inzien om toch weer eens wat bewuster met de wereld om mij heen om te gaan. Tijdens een wandeling aandacht besteden aan iemand die met je meeloopt of de schoonheid van iets ogenschijnlijk simpels te waarderen op zijn waarde, fluitende vogels in de stad als voorbeeld.
Blommetjes is prachtig geïllustreerd van begin tot eind. Het begint al bij de schutbladen die vol bloemen en vogels staan en achterin het meisje met de rode jas. De prenten zijn redelijk somber qua kleurstelling maar daardoor valt wel het kleurgebruik op daar waar gebruikt. Het voegt een extra dimensie toe aan het geheel.
Een woordloze recensie is het niet geworden maar nogmaals Blommetjes krijgt van mij 100.000❤❤
Deze review verscheen als origineel via mijn boekenblog.
Ik ben niet vaak sprakeloos maar Blommetjes legt wel een vinger op de gevoelige plek. Het verhaal wat onder ogen komt is zo herkenbaar en daar worden wij ‘even’ op gewezen door enkele prenten.
Het kleine meisje plukt bloemen onderweg terwijl haar vader niet veel aandacht heeft voor haar en haar gedachtewereld. Vader is verzonken in zijn eigen wereld. De bloemen die ze plukt geeft ze ook weer weg.En vader merkt niets van dit alles.
Hoe vaak zie je niet om je heen dat ouders met kinderen heel andere dingen aan het doen zijn dan interactie hebben met hun kroost. Terwijl eigenlijk hun onverdeelde aandacht op dat moment zou moeten liggen daar wat hen zeer waarschijnlijk het meest dierbaar is. Maar daar ligt de afleiding om de hoek en daardoor de onoplettendheid. Iedereen is daar wel eens schuldig aan. En dat komt heus niet alleen maar door de mobiele wereld om ons heen, zoals gebruikt in Blommetjes.
In een eerder verschenen interview zegt Lawson dat hij in tijden van schrijven van het verhaal zelf geen gebruik maakte van een mobiel maar dit wel veel om zich heen zag en dit was een eenvoudige en herkenbare manier om iets zeer actueels te portretteren voor hem.
Blommetjes laat zien dat kinderen met andere ogen om zich heen kijken dan volwassenen. Waar wij volwassenen onkruid zien, zien kinderen vaak gewoon een leuke bloem. Maar ook laat Blommetjes mij in ieder geval inzien om toch weer eens wat bewuster met de wereld om mij heen om te gaan. Tijdens een wandeling aandacht besteden aan iemand die met je meeloopt of de schoonheid van iets ogenschijnlijk simpels te waarderen op zijn waarde, fluitende vogels in de stad als voorbeeld.
Blommetjes is prachtig geïllustreerd van begin tot eind. Het begint al bij de schutbladen die vol bloemen en vogels staan en achterin het meisje met de rode jas. De prenten zijn redelijk somber qua kleurstelling maar daardoor valt wel het kleurgebruik op daar waar gebruikt. Het voegt een extra dimensie toe aan het geheel.
Een woordloze recensie is het niet geworden maar nogmaals Blommetjes krijgt van mij 100.000❤❤
Deze review verscheen als origineel via mijn boekenblog.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van christina brouwers
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
