Van hardloophater naar hardloopliefhebber?

Ik ken Annemerel noch persoonlijk noch via haar blog maar ik denk dat Annemerel verzot moet zijn op de kleur roze want dat wordt veelvuldig gebruikt in het boek. En van die kleur krijg ik altijd kriebels. Maar dat zegt voor de rest niets over de inhoud van het boek. Dus dat detail zal ik buiten beschouwing laten.

De gehele layout van het boek ziet er mooi uit. Lekker veel foto’s, mooi leesbare lettertype en met haar enthousiaste schrijfstijl biedt Annemerel je veel informatie aan.

In een rap tempo ben je op de hoogte van alle ins en outs van het hardlopen. Annemerel wijst je ook op de dingen die zo voor de hand lijken te liggen maar door vele beginnende hardlopers worden genegeerd. Bijvoorbeeld dat trainingen geen wedstrijden zijn, dat je kleding echt verschil maakt en dat zeker een goede ondersteuning van je voet door de juiste schoen al een hoop scheelt.

Ik voel nog enige herkenning bij hoofdstuk 6 en tsja eigenlijk wil je juist daar geen herkenning vinden. Zeker niet als het herkenningspunt ligt bij hielspoor… Need I say more? Al ruim 1,5 jaar ben ik er zoet mee en ben ik blij als ik mijn werk als postbezorger zonder al te veel troubles heb doorstaan.

Voor mij voelt het hoofdstuk over de selfies als overbodig, ik bedoel hoe moeilijk kan het zijn? En dit voegt niets toe aan het daadwerkelijke hardlopen toch?

Het geheel voelt door de herhaling van sommige informatie wat dubbel. Op het eind komt er nog een lijstje voorbij met de 25 beste hardlooptips, dat voelde als één grote samenvatting van het gehele boek.

Ik denk dat het geheel een mooi boek is ter inspiratie van iemand die net begint met hardlopen en nog wat houvast zoekt maar voor de gevorderde hardloper niet heel veel nieuws toevoegt aan datgene wat hij/zij al doet en/of weet.

Heeft dit boek mij nu geïnspireerd en er voor gezorgd dat ik de hardloopschoenen ga onderbinden? Helaas ik denk dat ik voor altijd een hardloophater zal blijven…

Deze review verscheen als origineel via mijn blog.