Een heerlijke wegleesroman met enkele punten der herkenning.

Een goed toegankelijk vlot geschreven roman, geen moeilijke woorden en zinnen. We lezen vanuit Bianca’s oogpunt en maken haar levensverhaal mee door middel van verschillende hoofdstukken die allemaal zijn aangeduid in leeftijd. Er is geen chronologische volgorde, het ene moment lezen we over 40-something daarna is ze 24 en het volgende moment zijn we bij -16 of 8 jarige leeftijd. Desondanks leest het gewoon lekker weg.

De herkenbaarheid zal sommigen beangstigen en anderen halen hun schouders op en beseffen dat keuzes nou eenmaal consequenties hebben. De herkenbaarheid zit hem bij mij vooral in het tijdsbeeld. Ik zit nu in dezelfde leeftijd als Bianca, mijn oudste zoon zal ongeveer dezelfde leeftijd hebben als Anouk. Ik was ook zwanger bij 24-jarige leeftijd en net 25 toen hij geboren werd.

In het boek wordt eerst nog gesproken over een telefoon met kruldraad want er waren toen nog geen mobieltjes, er werd nog over Koninginnedag gesproken en nog niet over Koningsdag. De elpees komen ter sprake, die gelukkig anno 2014 weer helemaal hot zijn. Er is sprake van digiborden op de basisschool etc. De actualiteiten, de Bekende Nederlanders die genoemd worden, alles klopt gewoon.

Mijn volledige recensie lees je op mijn blog: https://christinabrouwers.wordpress.com/2014/12/07/van-familie-moet-je-het-hebben-en-kun-je-het-krijgen-ook-nanda-roep/