Een beklijvend debuut

Mindy Mejia debuteerde met de Young Adult roman The Dragon Keeper maar stapte over naar het thrillergenre. In 2012 kwam in de Verenigde Staten haar eerste thriller Everything you want me to be uit en werd binnen de kortste keren een hype. In Nederland kreeg het boek de titel De laatste akte.  

Hattie Hoffman is een 18-jarig meisje en woont in een klein dorpje in Minnesota. Haar grootste hobby is toneelspelen in de schoolvereniging, waar ze allerlei persoonlijkheden kan aannemen in diverse rollen. Haar grootste droom is wonen in New York. Ze is een rebelse tiener die weet wat ze wil en doorgaat tot ze dat ook krijgt. Tommy, een verlegen jongen, is haar vriendje. Op een ochtend wordt haar verminkte lichaam gevonden in een verlaten schuur. Sheriff Del Goodman, tevens een goede vriend van Hatties ouders, moet uitzoeken wie de moordenaar is. Maar naarmate het onderzoek vordert, rijst één grote vraag: wie was Hattie Hofmann eigenlijk? Was ze de perfecte dochter zoals haar ouders zeggen? Was ze de uitmuntende studente in school? Of speelde ze overal een rol zoals in haar geliefde toneelstukken?

'Ik deed een stap naar haar toe, tegen al mijn verstand in aangetrokken door dit meisje, dat maskers bleef afzetten als een matroesjkapop, elke versie stoutmoediger dat de vorige, een psychologische striptease die me folterde, waardoor ik haar het liefst aan stukken had gescheurd om erachter te komen wie of wat er binnen in haar zat.'   

Mejia zet in De laatste akte drie personages neer: Hattie, de 18-jarige tiener, sheriff Del Goodman en Peter Lund, de leraar literatuur. Het verhaal loopt over een periode van ongeveer een jaar, waarin we Hattie leren kennen als studente, afgewisseld met hoofdstukken over de periode na de moord. De onderlinge verhoudingen tussen de drie hoofdpersonages worden hier perfect uitgediept en laten een diepe indruk na. Alles is heel herkenbaar.

De auteur verstaat de kunst om de lezer met een druppelteller informatie te geven wat de inleving in het verhaal bevordert. Ze heeft een zwierige, beeldende schrijfstijl die nergens overdreven overkomt. Het enige nadeel hieraan is dat beschrijvingen en beschouwingen soms wat lang zijn met als gevolg erg uitgebreide hoofdstukken. Snel nog een stukje lezen voor het slapengaan is niet zo’n best idee. Hoewel het leesplezier erg groot is, valt het einde wat tegen en moet je als lezer besluiten dat alles toch voorspelbaar was. Mejia probeert nog wat twists te gebruiken, maar slaagt hier niet echt in.      

De laatste akte is beklijvend en doet reikhalzend uitkijken naar meer van deze auteur, al was het  maar om de schrijfstijl en de herkenbare personages. Fans van psychologische thrillers zullen De laatste akte zeker kunnen waarderen.