Een aardige detective

In 1979 verkrachten vier tienerjongens op een eliteschool een veertienjarig meisje en filmen het gebeuren. Niet lang daarna verdwijnt de tape spoorloos. De vermoedelijke dief, ook een klasgenoot, wordt vermoord teruggevonden. Er volgt een doorgedreven onderzoek, waarbij drie jongens veroordeeld worden en het brein achter het gebeuren kan ontsnappen.        

We zijn nu 1989. Een van de schuldigen, Fritz McCabe, wordt vrijgelaten uit de gevangenis. Maar hij is in niets meer de vrolijke jongen die hij ooit was. Woede-uitbarstingen, onhandelbaarheid en opstandigheid zijn nooit veraf. Zijn ouders houden hem in het oog als haviken, bang dat hij weer het verkeerde pad zal opgaan. Maar dan duikt plots de vermiste tape op bij de McCabes, vergezeld van een brief voor losgeld. De McCabes roepen de hulp in van Kinsey Millhone. Zij verdenkt Fritz maar hij is niet de enige die door het verleden achtervolgd wordt.  

Y staat voor... is het vijfentwintigste boek in de alfabetreeks die Sue Grafton begon in 1982. Spijtig genoeg zal ze de laatste letter nooit kunnen afmaken. Ze stierf eind 2017 op 77-jarige leeftijd.  

Wat in Y staat voor... meteen opvalt, zijn de anachronismen. Dat in 1979 een groep welstellende tieners een camera heeft is nog mogelijk, maar dat ze ook nog computers hebben met editing software is een brug te ver voor die tijd. Plastic tuinstoelen waren er toen ook nog niet. Zo zijn er nog meer dingen die helemaal niet in deze tijd thuishoren en dat stoort. Het lijkt alsof Grafton niet voldoende research heeft gedaan en dat haar uitgever niet kritisch genoeg is geweest. Het verhaal op zich is niet slecht maar veel hoofdstukken zijn gewijd aan het persoonlijk leven van Kinsey Millhone met dingen die niet echt ter zake doen, vaak herhaald worden en op die manier de vaart uit het verhaal halen. De lezer kan zich terecht afvragen om wie het in Y staat voor... nu eigenlijk draait. Dat Sue Grafton een succesvol auteur is, staat buiten kijf. Ze heeft talloze fans die haar alfabetboeken verslinden. Niet alleen de verhalen spreken aan maar ook de schrijfstijl. Geen ingewikkelde zinnen die je drie keer moet lezen om ze te kunnen begrijpen, sobere en toch zwierige taal, realistische dialogen. Het is helemaal niet verwonderlijk dat ze zoveel fans heeft en bovendien 'the Queen of Crime' wordt genoemd in de Verenigde Staten.  

Al haar boeken zijn als standalone te lezen, maar het is aan te raden toch bij de A te beginnen, zodat je Kinsey Millhone goed leert kennen en ook de vaste personages rondom haar. Voor de lezer die voortdurend actie wil in een verhaal is dit geen aanrader. Wil je echter een goede detective waarbij je niet constant op het puntje van je stoel zit… go for it!