Een schrijnend verhaal met duistere sfeer

Milly, een vijftienjarig getraumatiseerd meisje, is opgenomen in een pleeggezin. Omdat zij de kroongetuige is in de zaak tegen haar moeder, heeft zij een nieuwe identiteit gekregen. Haar moeder is verpleegster en naar de buitenwereld toe open en vriendelijk. De waarheid is echter dat zij 9 jonge kinderen heeft misbruikt en om het leven heeft gebracht in haar eigen huis. Kinderen die dachten dat zij samen met hun moeder veilig zouden zijn in het blijf van mijn lijf huis waar haar moeder werkte. Naast alles wat Milly heeft gezien is zijzelf ook gebruikt en misbruikt. Haar moeder had een verwrongen manier om haar liefde te tonen.
Ze hoopt op een beter leven in het wankele pleeggezin. Mike, de vader, is psycholoog en lijkt de aangewezen persoon om Milly te helpen om haar trauma te verwerken. Saskia, de moeder, heeft een slechte relatie met haar eigen dochter, is ongelukkig en depressief. Phoebe, de dochter, doet er alles aan om haar het leven zuur te maken. Ze wil de liefde van haar vader niet delen.
Milly wordt heen en weer getrokken door aan de ene kant de afkeer van wat haar moeder heeft gedaan en aan de andere kant het gevoel om geliefd te zijn. Ze vind het lastig om een haar plekje in de nieuwe omgeving te vinden, omdat ze voelt dat ze anders is. Is ze net als haar moeder? Kan ze breken met haar verleden? Lukt het haar dat te krijgen waar ze zo naar verlangd?

Goed of slecht is een schrijnend verhaal over wat het met kinderen doet als zij opgroeien in een omgeving die meer dan slecht voor ze is. Waar zij een andere werkelijkheid leren. Waar een wolf in schaapskleren rondloopt. En dat maakt het gruwelijk. Laten we eerlijk zijn, dit is voor sommige kinderen gewoon de werkelijkheid. het geeft je als lezer een gevoel van afgrijzen en nieuwsgierigheid.
De pesterijen van Phoebe en haar vriendinnen zijn een hedendaags thema en bij mij riep het een gevoel van afgrijzen op. Je proeft de duistere sfeer die door het hele boek heen hangt. Ik zat echt te wachten op een grote uitbarsting. Dat bleef uit, maar dat maakt het verhaal niet minder krachtig.
Het boek is in staccato stijl geschreven. Korte, krachtige zinnen die je meenemen in wat er in Milly’s hoofd omgaat. Als lezer krijg je niet alle gedachten te zien, het blijkt dat Milly toch nog geheimen heeft. Geheimen die schokkend zijn en die het daglicht niet kunnen verdragen. En dan ontstaat de vraag: Ben je dan toch een kind van je moeder? Of ben je een slachtoffer van de situatie?