Een teleurstelling

De inmiddels gepromoveerde Emily wordt gevraagd mee te werken aan een zaak samen met twee federaal agenten van de FBI en CIA, Elliot Curtis en Damien Rouche. Er is een slachtoffer gevonden waarvan men denkt dat deze connectie heeft met de eerdere Ragdoll moorden waar Baxter aan heeft meegewerkt. Het slachtoffer hangt aan de Brooklyn Bridge met het woord aas in zijn borst gekerfd.
Wat begint is een race tegen de klok. Een race waarbij men niet weet waar het gevaar nu daadwerkelijk vandaan komt. Wie kan je vertrouwen en wie niet?

Het boek begin met een proloog die onmiddellijke je aandacht pakt, maar die enorm veel vraagtekens oproept. Al lezende zakt de proloog weg waardoor je aan het eind van het verhaal deze er weer bij moet pakken en dan vallen de puzzelstukjes op hun plaats.
Het boek voelt ook aan alsof het voor een film is geschreven. Het gaat erg van de hak op de tak en veel scènes zijn ongeloofwaardig. Er zijn veel lijnen die allemaal naar één punt toelopen. Ik denk persoonlijk dat het voor veel mensen te veel lijnen zijn.
De personages blijven allemaal wat aan de oppervlakte, er is geen echte diepgang te bespeuren waardoor er maar minimaal sprake is van groei en je geen affiniteit met de personages krijgt. Nagenoeg alle belangrijke personages hebben een zwaar verleden. er is geen luchtigheid te bespeuren.
De schrijfstijl van Cole is prima te volgen, niet al te ingewikkeld, niet te simpel.
Het grootste gedeelte van de spanning kwam voor mij uit het feit dat men niet wist wie achter de moorden zat, de race tegen de klok. Wie kan je vertrouwen wie niet?
Ik had hoge verwachtingen van dit boek, maar helaas viel het behoorlijk tegen. Dit kwam voor een groot deel doordat het aanvoelt alsof het voor een film is geschreven, om snel geld te cashen. Helaas…