Een pakkend verhaal met een goede twist op het einde.

Inhoud
Lieve Amy is een spannende literaire thriller van Helen Callaghan.
Het verhaal gaat over Margot, die docente klassieke talen is op een meisjesschool en in scheiding ligt met haar man.
Naast haar baan schrijft Margot de column Lieve Amy voor een lokale krant, waar zij antwoord geeft op levensvragen van mensen
Het leven heeft haar niet toegelachen in het verleden, integendeel.
En Margot hoopt dat haar leven weer in een rustiger vaarwater komt.

Margot krijgt een brief van een meisje, Bethan Avery, die al jaren geleden verdwenen is.
Zij schrijft:
Lieve Amy,
Ik weet niet waar ik ben. Ik ben ontvoerd en een vreemde man houdt me gevangen.
Ik ben bang dat hij me gaat vermoorden.
Help me!
Bethan Avery
Hierna volgen er nog meer noodkreten zoals ”kom me redden, ik weet niet hoe lang ik het nog volhoud”
Eerst gaat Margot ervan uit dat deze brieven niet echt zijn, 1 of andere wrange, nare grap. Bethan Avery is immers al bijna 20 jaar verdwenen.

Maar Margot besluit toch met de brieven naar de politie te gaan. Daar wordt Margot in eerste instantie niet serieus genomen, maar dan neemt criminoloog Martin Forrester contact met haar op. Het handschrift wordt vergeleken en het komt wonderbaarlijk genoeg overeen met dat in de oude dagboeken van Bethan. Het kan haast niet anders, dan dat de brieven echt zijn.

Dan wordt er een leerlinge van Margot vermist, genaamd Kathy Browne.
Men weet op dat moment nog niet dat Kathy is ontvoerd en dat haar ontvoerder een sadistische psychopaat is met waanideeën.
In de ruimte waar Kathy opgesloten is, komt zij de naam tegen van Bethan, welke geschreven staat op de vloer.

Margot en Martin hebben het vermoeden dat beide verdwijningen met elkaar te maken hebben en gaan op onderzoek uit.
In haar rubriek, Lieve Amy, wordt er een oproep gedaan aan Bethan met alle gevolgen van dien.
Margot wordt belaagd en belandt in zeer angstige en levensgevaarlijke situaties.
Zou Bethan nog leven? En zijn ze op tijd om Kathy te redden?
De uiteindelijke feiten zijn zeer onthutsend te noemen.

Persoonlijke beleving
De schrijfster vertelt het verhaal vanuit Margot, maar ook vanaf de kant van Kathy die gevangen zit. Het is dus een boek, geschreven in de ik-vorm van 2 personages. Ik hou hier wel van, dat maakt het verhaal interessant.
Daarnaast is er een hoofdstuk wat de lezer een kijkje laat nemen in het zieke brein van de dader. Een hoofdstuk waarbij de rillingen over mijn rug liepen en de haren op mijn armen van overeind kwamen te staan.

Het gehele verhaal is zeer vlot geschreven, de schrijfstijl is pakkend te noemen. Ik wilde steeds maar verder lezen, ik moest weten wat er verder zou gaan gebeuren. Ik voelde dat het een race tegen de klok was, ik voelde de noodzaak om Kathy te vinden voordat het te laat zou zijn.
De schrijfstijl is ook heel beeldend, een voorbeeld hiervan is: De bank ontving ons met open armen. of: De pub was, net als ons huwelijk, overgegaan in andere handen.
Er zijn benamingen die voor de lezer vreemd kunnen overkomen, zoals: Amechtig ademend. In de context van de zin en het verhaal begreep ik wel wat er werd bedoeld, maar ik kan mij zo voorstellen dat dat niet voor iedereen geldt.

De schrijfster weet heel goed emoties over te brengen. De beschrijving van de angst die Margot voelt als zij wordt aangevallen bij haar huis is zo levend beschreven, dat ik zelf de angst kon voelen, mijn adem ging hoog zitten en ik voelde de gejaagdheid.
Ook de frustratie die Margot op den duur voelt, voelde ik met haar mee.

Dit boek is echt een aanrader voor fans van psychologische, literaire thrillers. Een goed verhaal, vlot geschreven, met een goede twist op het einde.