Zeer originele manier van een verhaal vertellen.

Nicolette is 10 jaar geleden, niet zo lang na de verdwijning van haar beste vriendin Corinne, verhuist vanuit Cooley Ridge naar Philadelphia en is inmiddels verloofd met Everett. Haar broer Daniel belt om te vertellen dat het slecht gaat met haar vader. Hij woont inmiddels in een verzorgingshuis. Daniel heeft haar nodig om orde op zaken te stellen. Nicolette ontvangt op diezelfde dag een brief van haar vader waarin staat: Ik moet je spreken. Dat meisje. Ik heb dat meisje gezien. Dat meisje slaat op Corinne Het mysterie van haar verdwijning is nooit opgelost. Zou haar vader meer weten dan dat hij toentertijd heeft gezegd?
Nicolette vertelt Everett dat zij tijdelijk terug gaat naar Cooley Ridge om de problemen rondom haar vader en de verkoop van zijn huis te regelen maar ze vertelt Everett niets over de brief. Eenmaal terug in Cooley Ridgde komt Nicolette oude bekenden, waaronder haar oude liefde, tegen in het stadje waar zij opgroeide. Het blijkt dat de verhoudingen onderling niet veel veranderd zijn. Haar vader lijkt steeds meer te zijn verdwaald in zijn eigen wereld door vasculaire dementie. Kan hij nog wel de antwoorden geven die Nicolette zoekt? Na een paar dagen terug te zijn, verdwijnt er weer een meisje, genaamd Annaleise. Wat is het verband tussen Corinne en Annaleise? Wie weet er meer en is niet te vertrouwen? Zullen de meisjes ooit worden gevonden?

In het begin os het verhaal makkelijk te lezen, door de soepel lopende zinnen en de logische opbouw van het verhaal. Maar in het tweede deel wordt het verhaal achterstevoren verteld. Dit kan verwarrend zijn; ik moest regelmatig een paar bladzijdes terug om bij de les te blijven, maar het komt de spanning zeker ten goede. Miranda begint in het heden tot dat Nicolette terug gaat naar het dorp waar zij opgroeide. Daar gaat het verhaal verder, 14 dagen nadat Nicolette aankomt in Cooley Ridge en telt terug naar de eerste dag. De uitspraak van Søren Kierkegaard die in het boek wordt gebruikt vind ik dan ook meer dan toepasselijk.

'Het is waar wat de filosofie beweert: dat het leven achterwaarts begrepen moet worden.'

Vermiste meisjes is ingenieus geschreven. Deze manier van vertellen is zeker origineel te noemen. Het mysterie over de vermiste meisjes wordt stukje bij beetje ontrafeld. Als lezer word je echt op het verkeerde been gezet.

'Om geloofd te worden behoeft men de waarheid slechts ongelooflijk te maken' – Napoleon Bonaparte