Fascinerend, intrigerend en complex

“Zij die volgen” is het debuut en eerste deel uit de Noorse trilogie “De broederschap trilogie” van Ingar Johnsrud, die wordt aangekondigd als: De nieuwste thrillersensatie uit Noorwegen!
Persoonlijk vind ik dat er al snel met deze titels wordt gegooid, dus mijn mening was: Eerst maar eens lezen.

De cover is mooi, maar doet wat mannelijk aan, het lettertype heeft hier een grote rol in.

Als er een massamoord heeft plaatsgevonden in een uithoek van Oslo, bij de apocalyptische sekte: het licht van God, moet Fredrik Beier er naar toe om deze zaak te onderzoeken.
In eerste instantie wijst alles erop dat het gaat om een religieuze wraakactie.
Maar is het dat wel?
Beier en zijn collega’s en met name met de Pakistaanse Kafa Iqbal wordt er kritisch naar de zaak gekeken en onderzoek verricht.
Er moet jacht worden gemaakt op een brute moordenaar en tegelijkertijd in de verledens duiken van de secteleiders.
Hun onderzoek leidt hen naar de vreselijke en monsterlijke experimenten die werden uitgevoerd in de Tweede Wereldoorlog.

Het verhaal bestaat dan ook uit 2 verschillende verhaallijnen, namelijk in het heden en het andere heeft zijn wortels in 1943 tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Uiteindelijk blijken deze verhaallijnen met elkaar verweven te zijn.
Door deze twee verschillende verhaallijnen krijgt het verhaal meer body en gaat het de diepte in.

In het begin was het erg lastig om het verhaal op te nemen, dit kwam met name door de vele personages, figuren en informatie; alles wordt uitgebreid omschreven en het is niet duidelijk wat hoofd en bijzaken zijn en wat de schrijver nu precies wil vertellen.
In het begin beschrijft Johnsrud soms ook wat van de hak op de tak. een voorbeeld hiervan is de manier waarop de gedachtes die Beier heeft ten opzichte van zijn vrouwelijke collega Kafa worden beschreven, maar ook de plotselinge, maar ook kant nog wal rakende seksuele handeling die wordt verricht in de auto. Het heeft niets met het verhaal te maken en wordt rauw omschreven wat niet door iedereen kan worden gewaardeerd.

Al lezende wordt duidelijker wat belangrijk is in het verhaal en waar het naar toe gaat en dan wil je niet meer stoppen met lezen, maar daarvoor moet men zich wel door het begin heenworstelen, wat afbreuk doet aan het geheel.

Door het gehele verhaal heen gebruikt Johnsrud veel afkortingen zoals RSM-troepen en PST zonder dat men weet wat het betekent.
Ik moet zeggen dat ik dat niet echt storend vond, maar het gevolg is wel dat je hier sneller overheem gaat lezen waardoor het kan gebeuren dat je vitale informatie mist.

De verhaallijnen zijn complex, maar daar hou ik wel van
De actie-scenes zijn daartegen zeer duidelijk en beeldend beschreven. Hierbij is een waarschuwing op zijn plaats voor mensen die hier niet goed tegen kunnen.
Het einde van het verhaal laat de lezer met vraagtekens achter.
ik ga er van uit dat een deel van het verhaal verder gaat in deel 2 en dat de reden is, maar het kan voor sommigen onbevredigend zijn.

Al met al vond ik het een fascinerend en intrigerend boek.
Of Johnsrud nu echt de nieuwe sensatie is, dat moet hij voor mij echt nog bewijzen, wellicht zijn zijn volgende bokken ( deel 2 en 3) van nog betere kwaliteit en makkelijker geschreven dan dit deel.
Helaas zijn het tweede en derde deel van deze trilogie pas voor de zomer van 2017 respectievelijk 2018 gepland.