Geduld word beloond!

"Misschien ben je op dit moment nog niet bang voor mij, omdat je mijn heldhaftige persoonlijkheid nog niet in werking hebt gezien." ~ p44.

Ik dacht echt even dat ik Dianne Arentsen iets wilde aandoen na het lezen van het laatste hoofdstuk. Gelukkig maakte ze het al een beetje goed met haar epiloog...

"Rijkdom maakt zwak. Meestal veroorzaakt het ruzie, diefstal of verraad." ~ p103.

Ithana is het eerste deel van Het patroon, een serie die uiteindelijk gaat bestaan uit 5 boeken. Ithana is een meisje zonder herinneringen aan haar verleden, die woont in een door vuur afschermd kamp bij haar meester Farzu. Nieuwsgierig naar de wereld buiten het kamp, weet ze met behulp van haar Oerag Nok weg te glippen om de omgeving te ontdekken. Wanneer ze betrapt wordt door Skay, beloofd hij niet tegen hun meester te zeggen. In ruil hiervoor vraagt hij alleen haar hulp bij zijn missie. Maar wat houdt die missie precies in? En waarom voelt het de hele tijd alsof ze in de gaten wordt gehouden?
Ik lees voordat ik in een boek begin niet (nogmaals) de flaptekst, want soms staan daar al te veel details in. In dit geval merkte ik dat het "noodzakelijk" was, omdat daar in 4 zinnen eigenlijk een korte uitleg word gegeven over Ithana die je in het boek mist. Hierdoor had ik in eerste instantie wat moeite om in het verhaal te komen. Het voelde alsof ik tijdens het zappen een leuke film was tegen gekomen, maar de eerste 10 minuten had gemist. Toch prikkelde het verhaal absoluut genoeg om te blijven lezen! Als een vreemde in een onbekende wereld sloop ik achter Ithana aan terwijl zij van het ene avontuur in het andere terecht kwam. En langzaam bij beetje werd ik verliefd op het verhaal en de wereld, al duurde dat zeker minstens de helft van het boek. Je merkt dat de personages voor Dianne Arentsen al zo echt zijn, dat zij ze soms vergeet voor te stellen aan de lezer, maar wie geduld heeft komt er vanzelf achter hoe de wereld er door haar ogen uit ziet.

"Iedereen heeft het recht om te leven, zelfs mijn vijanden." ~ p226.

Ik heb absoluut genoten van het verhaal, omdat het je uiteindelijk weet vast te grijpen. Wel denk ik dat het boek het beter zou doen wanneer er in het begin misschien iets meer uitleg gegeven wordt over waar je als lezer terecht bent gekomen. Als die 4 zinnen van de flaptekst verweven zouden worden in het begin van het verhaal, en de personages en wezens iets meer worden opgebouwd denk ik dat het meer zou knallen. Maar de geduldige lezer wordt hoe dan ook verrast en beloond tijdens het lezen. Ik kijk dan ook zeker uit naar het vervolg! ♡