Lezersrecensie
Meesterwerk!
"Misschien waren fantasie en waanzin soms de enige juiste reactie op de realiteit, gewoon wanneer je dat even nodig had." ~ p174.
Wauw, gewoon wauw. Het lijkt wel of alles wat er uit Bronja's pen komt gewoon een meesterwerk is!? Tijdens het lezen besefte ik me dat ik haar schrijfstijl gemist had. Er is er maar één die op deze manier met woorden en personages kan spelen. Die ervoor kan zorgen dat je elke letter leest, en geen punt overslaat, puur omdat ALLES er tijdens het lezen toe doet.
"De feiten worden niet anders door er mooie, overbodige woorden aan toe te voegen." ~ p200.
P.I.D., oftewel "Paul is Dood". Dit is de basis van het verhaal. De theorie van een jongen over The Beatles en de dood van Paul McCartney. Een theorie die zijn leven uiteindelijk op zijn kop zette, maar niet alleen zijn leven. Een moeder, achter gebleven zonder zoon, komt 30 jaar later achter het grootste geheim van haar man. Op bijna magische wijze weet Bronja heden en verleden in elkaar over te laten lopen, zodat je met elke pagina die je omslaat een stuk dichter bij de waarheid bent. Als een tapijtenmaker weet ze vele losse lijnen te knopen tot een geheel, tot er uiteindelijk geen losse lijntjes meer over zijn en er enkel nog een prachtig boek over blijft waarin alles tot in de puntjes klopt. En het aller mooiste? Je gelooft elke letter die er in staat!
Of je nou wel of geen Beatles fan ben, of misschien heb je wel nooit van ze gehoord (het kan!?), het maakt allemaal niet uit. Al lees je dit boek als pure fictie, dan nog is het een waanzinnig verhaal die je gewoon niet weg kan leggen. Je moet weten wat er gebeurd is, wat er gaat gebeuren en zelfs na de laatste bladzijde wil je eigenlijk nog meer... De personages zijn zo sterk opgezet, de emoties zo begrijpelijk, en zelfs de stiltes in de gesprekken zeggen zoveel meer dat een auteur typen kan.
"Het is zoals je zei: als je eenmaal weet waar je op moet letten, kun je het niet meer niet zien." ~ p260.
Ik hoop echt dat Bronja Hoffschlag nooit stopt met schrijven. Mijn hart zou in duizenden stukjes breken als ik nooit meer boeken zoals dit van haar hand mocht lezen. Ik kijk nu alweer rijkhalzend uit naar het volgende boek, hopelijk het derde deel van de Project X trilogie, want dat einde laat me ook nog steeds niet los!
Wauw, gewoon wauw. Het lijkt wel of alles wat er uit Bronja's pen komt gewoon een meesterwerk is!? Tijdens het lezen besefte ik me dat ik haar schrijfstijl gemist had. Er is er maar één die op deze manier met woorden en personages kan spelen. Die ervoor kan zorgen dat je elke letter leest, en geen punt overslaat, puur omdat ALLES er tijdens het lezen toe doet.
"De feiten worden niet anders door er mooie, overbodige woorden aan toe te voegen." ~ p200.
P.I.D., oftewel "Paul is Dood". Dit is de basis van het verhaal. De theorie van een jongen over The Beatles en de dood van Paul McCartney. Een theorie die zijn leven uiteindelijk op zijn kop zette, maar niet alleen zijn leven. Een moeder, achter gebleven zonder zoon, komt 30 jaar later achter het grootste geheim van haar man. Op bijna magische wijze weet Bronja heden en verleden in elkaar over te laten lopen, zodat je met elke pagina die je omslaat een stuk dichter bij de waarheid bent. Als een tapijtenmaker weet ze vele losse lijnen te knopen tot een geheel, tot er uiteindelijk geen losse lijntjes meer over zijn en er enkel nog een prachtig boek over blijft waarin alles tot in de puntjes klopt. En het aller mooiste? Je gelooft elke letter die er in staat!
Of je nou wel of geen Beatles fan ben, of misschien heb je wel nooit van ze gehoord (het kan!?), het maakt allemaal niet uit. Al lees je dit boek als pure fictie, dan nog is het een waanzinnig verhaal die je gewoon niet weg kan leggen. Je moet weten wat er gebeurd is, wat er gaat gebeuren en zelfs na de laatste bladzijde wil je eigenlijk nog meer... De personages zijn zo sterk opgezet, de emoties zo begrijpelijk, en zelfs de stiltes in de gesprekken zeggen zoveel meer dat een auteur typen kan.
"Het is zoals je zei: als je eenmaal weet waar je op moet letten, kun je het niet meer niet zien." ~ p260.
Ik hoop echt dat Bronja Hoffschlag nooit stopt met schrijven. Mijn hart zou in duizenden stukjes breken als ik nooit meer boeken zoals dit van haar hand mocht lezen. Ik kijk nu alweer rijkhalzend uit naar het volgende boek, hopelijk het derde deel van de Project X trilogie, want dat einde laat me ook nog steeds niet los!
4
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Cisz Geverink-Strasters
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
