Lezersrecensie
Een prachtig verhaal
"Tamar Rosendaal, geboren op 5 januari 1943. Dochter van Mirjam Jakobs en Daniël Rosendaal." ~ p6.
Toen de uitgever mij benaderde of ik Tamar wilde recenseren heb ik heel eerlijk even goed moeten nadenken of dit wel een boek voor mij was. Oorlogromans zijn doorgaans niet echt mijn ding, maar de flaptekst sprak me aan en ik vind dat je af en toe ook boeken buiten je comfort zone moet lezen om niet te vast te roesten in bepaald genre. Van die keuze heb ik echt geen spijt gehad! De prettige schrijfstijl van Monique Hoolt zorgt dat je al snel in het verhaal zit en niet meer wilt stoppen met lezen.
"Ze moet zich in haar lot schikken, elke dag domweg doorkomen, volhouden en overleven." ~ p87.
'Tamar' verteld het levens verhaal van Tamar Rosendal, een joodse baby van nog geen 9 maanden oud, vanaf de dag dat haar moeder haar in de armen duwt van de ontwetende Antonia en daarbij het leven van het gezin op zijn kop zet. Terwijl de duitsers door de straten stampen staat Antonia voor een moeilijke keuze, het leven van de kleine Tamar ligt letterlijk in haar armen.
Hoewel oorlogsverhalen over het algemeen zware kost zijn, weet de auteur de schrijfstijl luchtig te houden. Ondanks de zware keuzes en toch ook heftige gebeurtenissen blijft het 'prettig' lezen. Het verhaal verveelt echt geen moment, je leeft mee met de personages, voelt de frustratie tegen de onmacht en begrijpt de keuzes die gemaakt worden. Enige kleine kanttekening die ik heb is dat ik graag een tijdindicatie gezien had bovenaan de hoofdstukken. "Maart 1943" was voldoende geweest, en dan hadden de 3 delen ook niet gehoeven. Maar dat is uiteraard heel persoonlijk, en maakt het verhaal er niet beter of slechter op.
"Ze wilt dat de pijn ophoudt, de angst verdwijnt en de herinneringen oplossen." ~ p154.
Na het lezen heb ik Monique Hoolt een bericht gestuurd om haar te bedankten voor dit prachtige verhaal. Ik vond het echt heel bijzonder om dit te mogen lezen, en om dit rond 5 mei te doen geeft het ook net dat beetje extra mee. We zijn elk jaar netjes 2 minuten stil, maar staan we ook echt stil bij de verhalen van alle mensen? Tamar heeft mij dit jaar die 2 minuten met meer besef laten zwijgen, en daar ben ik Monique Hoolt dankbaar voor. Alleen al daarom al krijgt dit boek van mij 5☆.
Toen de uitgever mij benaderde of ik Tamar wilde recenseren heb ik heel eerlijk even goed moeten nadenken of dit wel een boek voor mij was. Oorlogromans zijn doorgaans niet echt mijn ding, maar de flaptekst sprak me aan en ik vind dat je af en toe ook boeken buiten je comfort zone moet lezen om niet te vast te roesten in bepaald genre. Van die keuze heb ik echt geen spijt gehad! De prettige schrijfstijl van Monique Hoolt zorgt dat je al snel in het verhaal zit en niet meer wilt stoppen met lezen.
"Ze moet zich in haar lot schikken, elke dag domweg doorkomen, volhouden en overleven." ~ p87.
'Tamar' verteld het levens verhaal van Tamar Rosendal, een joodse baby van nog geen 9 maanden oud, vanaf de dag dat haar moeder haar in de armen duwt van de ontwetende Antonia en daarbij het leven van het gezin op zijn kop zet. Terwijl de duitsers door de straten stampen staat Antonia voor een moeilijke keuze, het leven van de kleine Tamar ligt letterlijk in haar armen.
Hoewel oorlogsverhalen over het algemeen zware kost zijn, weet de auteur de schrijfstijl luchtig te houden. Ondanks de zware keuzes en toch ook heftige gebeurtenissen blijft het 'prettig' lezen. Het verhaal verveelt echt geen moment, je leeft mee met de personages, voelt de frustratie tegen de onmacht en begrijpt de keuzes die gemaakt worden. Enige kleine kanttekening die ik heb is dat ik graag een tijdindicatie gezien had bovenaan de hoofdstukken. "Maart 1943" was voldoende geweest, en dan hadden de 3 delen ook niet gehoeven. Maar dat is uiteraard heel persoonlijk, en maakt het verhaal er niet beter of slechter op.
"Ze wilt dat de pijn ophoudt, de angst verdwijnt en de herinneringen oplossen." ~ p154.
Na het lezen heb ik Monique Hoolt een bericht gestuurd om haar te bedankten voor dit prachtige verhaal. Ik vond het echt heel bijzonder om dit te mogen lezen, en om dit rond 5 mei te doen geeft het ook net dat beetje extra mee. We zijn elk jaar netjes 2 minuten stil, maar staan we ook echt stil bij de verhalen van alle mensen? Tamar heeft mij dit jaar die 2 minuten met meer besef laten zwijgen, en daar ben ik Monique Hoolt dankbaar voor. Alleen al daarom al krijgt dit boek van mij 5☆.
11
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Cisz Geverink-Strasters
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
