De Duivenhoudsters Alice Hoffman

In de historische roman De duivenhoudsters beschrijft Alice Hoffman de strijd van opstandelingen op Masada; de hoog gelegen citadel op een rots bij de Dode Zee in Israel waar Joodse vluchtelingen een veilig onderkomen tegen de optrekkende Romeinen dachten te vinden. In een voortreffelijk en deskundig beschreven tijdgeest vertelt Alice Hoffman het onvoorstelbare verhaal van Jaël, Revka, Aziza en Sjira.
De geschiedenis van deze vier vrouwen wordt in De duivenhoudsters in vier delen verteld.

De eerste vrouw is Jaël. Zij ontvlucht met haar vader in het jaar 70 na Christus, Jeruzalem. In het gezelschap van Ben Simon, zijn vrouw en jonge kinderen leidt ze een nomadenbestaan in de moordende hitte van de eindeloze woestijn. Het is het begin van de exodus na de verwoesting van de Joodse tempel en de val van Jeruzalem.
Revka, de tweede vrouw die haar verhaal vertelt in De duivenhoudsters zegt:" Ik dacht aan onze voorvaderen, die Egypte waren ontvlucht, aan hun kinderen, die door het zand hadden gestrompeld om te ontsnappen aan de slavernij, en aan de wateren die werden gespleten en aan weerszijden oprezen als muren. Ik had hun kwelling nog nooit zo goed aangevoeld als nu en kon er wel om huilen”
In het derde deel wordt de geschiedenis van Aziza verteld, zij is de dochter van Sjira, een van de vrouwen met wie Jaël en Revka in de duivenhokken werken.
Het laatste deel van De duivenhoudsters gaat over Sjira, oervrouw, oermoeder.
Alice Hoffman vertelt over het lot wat deze vrouwen samenbracht.

De vier vrouwen zijn onverschrokken, hartstochtelijk, begeerlijk en kennen de sterke band van moederliefde. Ze kunnen wraakzuchtig maar ook vergevingsgezind zijn. Hun mannen zijn heldhaftig, meedogenloos, integer en wijs, ze zijn minnaars, moordenaars, vaders, broers of zonen.
De vrouwen worden beproefd, geliefd, mishandeld, gepijnigd en bemind, ze bezitten een oerkracht die hun door overlevering is toebedeeld of hebben het door hun bestaan afgedwongen.
Ze voelen zich omringd door geesten, demonen, engelen en goden, in die tijd in Judea onlosmakelijk verbonden met het verleden, het leven en hiernamaals.
Naar het einde toe als de situatie op het belegerde fort uitzichtloos is, de Romeinen de slachting onder slaven in het openbaar uitvoeren, vernuftige wapens gebruiken en vuurpijlen op Masada afschieten neemt de leider van de Joodse gemeenschap een legendarisch besluit.

Alice Hoffman weet mij met haar schrijfwijze moeiteloos te boeien. De geschiedenis van de vier vrouwen is uitermate aangrijpend: alle facetten van het leven komen in de meest gruwelijke, smartelijke en liefdevolle beschrijvingen voorbij. Hun levens bevatten mystieke en wonderlijke elementen die ragfijn zijn verweven in het verhaal.
Wat mij vooral is bijgebleven zijn de oerkrachten die Alice Hoffman de vrouwen heeft gegeven. Het is machtig mooi om te lezen hoe deze vrouwen altijd strijdig blijven, vertrouwen houden en blijven geloven.
De Duivenhoudsters is een fascinerende roman waar ik enorm van heb genoten.