Recensie De oorlogsbruid

In het boek De oorlogsbruid ziet Sol Kramer op het perron in Montreal zijn toekomstige vrouw Lily Azerov, hij ziet haar als: “een verloren koffer die van niemand was”. Hij laat haar over aan haar lot.

Lily trouwt met zijn broer Nathan, samen krijgen ze een kind. Enkele maanden later verlaat Lily haar gezin.

De vluchtige aanwezigheid van Lily heeft een immense invloed op het leven van haar dochter Ruthie, het kind wat ze na de geboorte achter heeft gelaten. Ruthie groeit op bij haar vader Nathan en zijn familieleden, ze zijn allemaal op hun eigen manier verbonden met Lily.

In de kortstondige tijd dat Lily bij hun woonde heeft ze zich onvergetelijk gemaakt. Het zijn herinneringen, zoete mijmeringen, gemis, stil verdriet en voorzichtige hoop wat er is overgebleven van de jonge vrouw.

Lily, vluchtelinge uit Europa, een overlevende van de Holocaust, raakte het verleden aan wat iedereen achter zich wilde laten. Maar het is juist dat verleden wat alle betrokkenen aan elkaar heeft gehecht.
Later zal blijken dat hun toekomst er haar wortels heeft gevonden en het verloop van hun leven heeft bepaald.

In de aangrijpende roman De oorlogsbruid heeft mij de vloeiende schrijfwijze van Nancy Richler het meest geraakt, er is daardoor een sfeer ontstaan die ik liefst zou willen omschrijven met het Duitse woord; Sehnsucht, voor mij omvat dat ene woord alles.