Recensie De verborgen taal van bloemen

De fraaie kleurrijke cover met de zinderende titel De verborgen taal van bloemen was voor mij voldoende om het boek in mijn hart te sluiten.
Een enkele keer blijkt dat een schot in de roos te zijn want schrijfster Vanessa Diffenbaugh heeft mij erg verrast met haar sfeervol debuut.

Het boek gaat over een meisje wat als baby alleen is gelaten. Ze groeit hoofdzakelijk op in tehuizen.
Victoria Jones heeft nog een mogelijkheid om in aanmerking te komen voor adoptie als ze op negenjarige leeftijd wordt toevertrouwd aan Elizabeth.
In haar wijngaard bloeit Victoria op en ontstaat er vertrouwen.
De rustige, liefdevolle aandacht van Elizabeth wordt gevoed door haar wijsheid en passie voor bloemen en planten. Hoewel Victoria hier de verborgen taal van bloemen leert kan ze er niet blijven.
Ondanks deze verdrietige omstandigheden heeft Victoria Jones het vermogen ontwikkeld te houden van bloemen, ze worden haar leidraad, ze zorgen dat ze overleefd.
Hierbij vormen herkenbare emoties als teleurstelling, woede, verwachting, eenzaamheid, vertrouwen, vriendschap, hoop en liefde belangrijke schakels voor Victoria tot het samenstellen van het juiste fleurige boeket bloemen.


Schijfster Vanessa Diffenbaugh heeft liefde en kennis voor bloemen zeer fraai gevlochten in het verhaal over Victoria Jones. Ze beschrijft op gevoelige en begripvolle wijze over het leven van haar bloemenmeisje, daardoor blijft ze uiteindelijk altijd geliefd.
De verborgen taal van bloemen eindigt met de bloemenlijst van Victoria waarin de betekenis van bloemen op gerangschikte volgorde te lezen is.
Ik vond De verborgen taal van bloemen een originele, mooie en ontroerende roman