Drie minuten in Polen

'Drie minuten in Polen', het is een reconstructie van de ‘drie minuten’ film gemaakt in de zomer van 1938 in Berezne(Polen) door de welgestelde grootouders van schrijver Glenn Kurtz.
Ze reisde per boot vanuit New York naar Europa en waren september 1938 terug net voor 'Kristalnacht'.


Ik ervaar het lezen ervan niet als de zoveelste tragedie maar vind het eerder boeiend te lezen dat bewaarde documenten, ansichtkaarten (zoals in dit geval een ansicht vanaf het schip 'De nieuw Amsterdam')zoveel informatie bevatten en zo veelzeggend zijn.





Glenn Kurtz schrijft over ansichten; 'Allemaal waren ze ooit de dragers van boodschappen die als draden werden opgenomen in het weefsel van individuele levens'.

Door op details te letten en de beelden te beschrijven wordt de drie minuten film uit 1938 ontleed en dat is wat Kurtz doet.
Als de familiefilm gerestaureerd is overvalt de schrijver het gevoel 'het liefst in het beeld te duiken...tegen ze schreeuwen: 'Sta op Neem de benen Vlucht!'.
Doordat ze gefilmd zijn, zijn 'het mensen van wie de beelden daardoor behouden zijn gebleven, door toeval, geluk of het lot.

Kurtz voelt sterke aandrang te onderzoeken wie ze zijn.
Hij wil 'niet meer doen dan de paar overgebleven fragmenten van hun levens bij elkaar brengen, de rafelranden en lacunes laten zien en met de gedetailleerde beschrijving van het weinige wat bewaard bleef het verlies van de wereld vastleggen.

Ik vind het mooi en het verhaal fascineert mij, het is ook de worsteling van de schrijver in de tegenwoordige tijd om vooral meer dan hun vaststaand noodlot te onderzoeken, het gaat hem erom juist het leven op dat moment vast te leggen. Een mooie gedachte vind ik.

De oude familiefilm '..is een puzzel die je permanent in elkaar wilt zetten'