Recensie Het huis van de moskee

In het boek; Huis van de Moskee neemt de schrijver Kader Abdolah ons mee naar zijn Vaderland Iran en maak ik, als lezer, kennis met het binnenste van de familie van Aga Djan die vreedzaam samenleeft onder de alles toeziende ogen van de Grootmoeders die door de schrijver bijzonder liefdevol zijn weergegeven. ik ontmoet een warme familie die veel waarde hecht aan tradities en die zeer gehecht zijn aan elkaar maar waarvan het leven heel langzaam, nauwelijks zichtbaar, welhaast onvoorspelbaar een grimmig verloop zal kennen. De schrijver vertelt hier en daar in korte bewoordingen over de politieke situatie in het land van de moskee en daardoor krijg ik inzicht in de veranderingen die zich afspelen in het huis. Ik heb met onsteltenis gelezen hoe wreed en bruut het leven van de familie van het huis wordt verstoord, hoe zij moesten overleven met wantrouwen naar elkaar en met het onvermogen te zien hoe hun directe omgeving niet meer was wat het eens voor hun heeft betekend. Het geweld waarmee het land van de moskee werd overspoeld en waar alle waarden en normen plotklaps verdwenen vond ik erg schokkend. De episode waarin Aga Djan op zoek moet naar een graf voor zijn dierbare overleden familielid is schrijnend en tekent de sfeer in het toenmalige Iran waarin rechteloosheid het dagelijks leven ontwricht. Het is de grote kunst van de woorden van de schrijver dat ik, als lezer zo kan meevoelen en zo beeldend kan meeleven, het is alsof ik van nabijheid getuige ben. ik vond het een schitterend boek, meesterlijk verteld in prachtige, eenvoudige woorden, het heeft mij meer verteld over Iran dan ik ooit tevoren heb geweten.