Ochtendkoorts

‘Zweden heet u welkom’

Het is 7 juli 1945 als Miklós, een Hongaarse journalist, vanuit een ziekenhuis in een van de vluchtelingkampen in Lärbro, Zweden via een handgeschreven brief contact probeert te leggen met de ‘honderdzeventien’ vrouwen afkomstig uit zijn geboortestreek ‘Debrecen’ in Hongarije.

Ze waren allen overlevende uit de kampen van Nazi-Duitsland.


Ze waren ontheemde, verzwakte en vaak ernstig zieke mensen, ze wonen in barakken of plaatsen, ver van bewoonde wereld verwijderd. Contact leggen met hun geboorteplaatsen is praktisch onmogelijk, langzaam dringen verdrietige berichten binnen van dierbare familieleden.

‘uw moeder en vader op 12 februari 1945 in kamp Laxenburg, in Oostenrijk bij een bombardement zijn omgekomen..’

In deze omstandigheden proberen de vluchtelingen te herstellen, ze onderhouden zich met lichte werkzaamheden, lezen en zoeken hun toevlucht in muziek, een van de grote dragers van hun emotionele wanhoop, heimwee en verlangens.

Hier ontstaat een bewaard gebleven, ontroerende briefwisseling tussen Miklós en Lili, het is een bewogen begin van een ontvlammende liefde tegen de achtergrond van de verwoestingen van De Tweede Wereldoorlog.

Met de radeloze gedachten van Miklós over zijn verblijf in Zweden komt de actualiteit van vandaag pijnlijk dichtbij.
‘Wat was hij hier eigenlijk? Een patiënt? Een vluchteling? Een dissident? Een tijdelijke gast?’.

Twee mensen, Miklós en Lili, staan op tussen de puinhopen, liefde heeft hun zieke lichamen genezen en bij elkaar gebracht.

‘Soms is de ziel belangrijker dan het lichaam’.

In originele brieven en voorzien van enkele foto’s schreven Miklós en Lili zelf hun geschiedenis, hun zoon en schrijver Peter Gardos hoefden ze slechts aan elkaar te smeden.
Prachtig!