Het boek Zondaarskind van Marion Pauw bestaat uit twee gedeeltes.
Het eerste gedeelte (Truitje) is een boeiend overzicht van de jonge jaren van Geertruida Amalia Langhout in Amsterdam, de dertiger jaren en later. Na een gelukkige kindperiode komt Truitje op negenjarige leeftijd in het Maagdenhuis terecht. Daar groeit ze op onder het juk van de gelovige nonnen. Daarna gaat Truitje in betrekking bij een welgesteld gezin in Bussum. De zoon des huizes Waldemar verovert haar hart.
Het tweede gedeelte (Amalia) vertelt over de afrekening van Amalia op hoge leeftijd met Frédérique Vos, de vrouw die aan haar leven een dramatische wending gaf.
Marion Pauw schreef met Truitje, het meest interessante gedeelte van Zondaarskind. De invloed van het geloof en het verschil in rangen en standen en de gevolgen daarvan worden gedetailleerd weergegeven.
In Amalia wordt duidelijk hoe het tegenwoordig gesteld is met de oudervoorzieningen. Hier vertelt Pauw op scherpe, humoristische toon hoe ouderen betuttelt worden, hoe er vooral geen vooruitgang wordt gecreëerd, en hoe het verschil in Klasse door geld wordt gekenmerkt.
Zondaarskind is daardoor eerder een goed lezende roman dan een thriller. De lichte spanning die het boek oproept is een prettige toevoeging aan Zondaarskind.