Recensie Zuivering

Sommige teksten in het boek Zuivering van Sofi Oksanen zijn zo weerzinwekkend dat ik er letterlijk misselijk van wordt.

Zuivering begint behoorlijk taai. Wie is deze Aliide Truu die op een ochtend op haar erf in Estland een vreselijk toegetakeld meisje vindt? Waarom is zij zo boosaardig, gemeen, waarvoor is ze zo bang.

Heel wat pagina’s moet ik doorworstelen vol bijzinnen en bijvoeglijke naamwoorden die het lezen vertragen. Het boek is verdeeld over vijf delen, bij het tweede deel komt er vaart in het verhaal. Vanaf dat moment kan ik alleen nog doorlezen.

Zuivering roept weerzin bij mij op, ook nog gevoed door de afschrikwekkende cover. Het is de grimmige wrede sfeer die het boek afgeeft, de horror die alle vrouwen hebben doorstaan, mondjesmaat lees ik erover. Gruwelijk.

Met de liefde die Aliide opvat voor haar zwager Hans wordt de kiem gelegd voor de keuzes die ze in haar verdere leven maakt.

Het boek Zuivering is gebaseerd op een ware gebeurtenis. Tijdsbeeld: 1936-1992 (bezet door Duitsland en Sovjet-Unie) Het is een verschrikkelijk ellendig verhaal. De geschiedenis van Estland in Zuivering is dieptreurig maar krijgt door de schrijvende hand van Sofi Oksanen bekendheid.