literaire recensie van een thriller 'Dood tij'

De roman ‘’Dood tij’’, geschreven door Pieter Aspe, is de zevende roman over de Brugse commisaris Van In en hij is nog lang niet opgebrand. De auteur toont zijn meesterschap in het combineren van een spannende intrige met boeiende, levensechte personages, geplaatst tegen een sfeer en herkenbaar decor. Dit zorgt voor een leuk verhaal met een nogal onverwacht einde. De moord op Carlos Minne en de verkrachtig van Miriam Dobbelaere zorgt voor een serieuze ophef en onrust in het boek.

Pieter Aspe, geboren in 1953, is een pseudoniem van Pierre Aspeslag. Pieter Aspe schrijft vooral misdaadromans met als hoofdpersonages hoofdinspecteur Pieter Van In en substituut (officier van justitie) Hannelore Martens. Hij is een van de meestgelezen misdaadauteurs. In opdracht van VTM werden de eerste tien misdaadromans van Aspe, waaronder Dood tij, in Brugge verfilmd tot een tv-serie getiteld Aspe. Na de eerste reeks van Aspe is zijn boekenverkoop immens toegenomen en staat de teller reeds op meer dan 1,5 miljoen verkochte boeken in België en Nederland. Van zijn boeken zijn diverse vertaald en uitgegeven in omliggende landen, zoals Duitsland, Frankrijk, Italië en Zuid-Afrika.

Op een avondje stappen in de Brugse binnenstad wordt Miriam Dobbelaere, een achttien-jarig meisje,verkracht in een afgelegen buurt. Ze is de dochter van Antoon Dobbelaere, een bekend deurwaarder. Onder druk van haar invloedrijke vader dient ze geen klacht in, wat bij Van In voor de nodige frustratie zorgt. De nachtmerrie evolueert al snel van kwaad naar erger, wanneer de volgende dag, een lijk van een man wordt opgemerkt op het strand van Zeebrugge. Het lijk zat tot aan het hoofd in het zand begraven. De man in kwestie is een gewezen adjunct-kabinetchef van justitie en lid van de commissie van voorlopige invrijheidstelling. Uit vele onderzoeken, die soms dag en nacht in beslag hebben genomen, is gebleken dat het hier gaat om een vroegere studiegenoot van deurwaarder Dobbelaere. Wanneer Van In al zover is geraakt met het onderzoek, beginnen alle puzzelstukjes stilaan in elkaar te vallen en gaat er een rood lampje branden. Op een gegeven moment wordt de vrouw van Carlos Minne dood aangetroffen in haar eigen huis, wat voor verwarring zorgt bij Van In en zijn rechterhand Versavel. Het blijkt hier niet te gaan over zelfmoord, maar over een moord. Hierdoor gaat Van In opnieuw alle motieven op een rijtje zetten en uiteindelijk komt hij samen met Versavel tot een merkwaardige constatie.

Het vertelstandpunt verandert constant in het verhaal, meestal gaat het om een hij/zij verteller. Op het moment wanneer de personages een dialoog voeren met elkaar veranderd het vertelstandpunt naar een ik-verteller. Alles wat in het boek verteld wordt is chronologisch en volgt dus op elkaar. Het is wel een boek dat je zeer aandachtig moet lezen zodat je elke moord goed kan volgen. De verteltijd bedraagt ongeveer twee volledige dagen en de vertelde tijd zijn een aantal weken. Pieter Aspe maakt hier volgens mij duidelijk dat elke mens fouten maakt of je nu een deurwaarder, een advocaat of een arbeider bent.

Ik vond het een zeer goed boek en de titel wordt zeer duidelijk tijdens het verhaal. “Dood tij” is het tegenovergestelde van springtij. Het is een periode van de zee wanneer het verschil tussen laag- en hoogwater minimaal is. Dit speelt een belangrijke rol bij het oplossen van de moord op Carlos Minne. Het boek kwam snel op gang. Dit is aangenaam voor de lezer. Het nieuws dat Miriam verkracht is en dat Carlos Minne vermoord is, komt al vrij snel voor in het verhaal waardoor de zoektocht naar de dader kan beginnen. De lezer wordt van in het begin meegetrokken in het verhaal en men komt beetje bij beetje informatie te weten waardoor je zelf actief gaat beginnen meedenken over wie de dader zou kunnen zijn. De auteur maakt je gedurende het hele verhaal nieuwsgierig. Als lezer wil je te weten komen wie de dader is. De spanning wordt aan het einde van het verhaal nog opgedreven waardoor je als lezer tot aan het einde van het boek meeleeft met de personages in het verhaal. Zelf was ik geen voorstander van een detective verhaal, maar mijn mening is toch wel veranderd na het lezen van dit boek.

Dood tij is dus een vrij ingewikkeld detectiverhaal waar je actief moet bij nadenken, maar het is wel ideaal om even mee te ontspannen voor lezers die houden van wat spanning en het ontrafelen van een mysterie. Je kunt je goed inleven in het verhaal waardoor je gedurende het hele verhaal mee nadenkt over wie de dader zou kunnen zijn. Het boek zorgt voor een fijne leeservaring.