Lezersrecensie
Fan....
05 september 2016
Havikskruid, een magisch verhaal over heksen, een eeuwenoude profetie, maar ook over gewone mensen met hun emoties. Een boek van 384 blz. dat geen moment verveelt, sterker het had van mij dikker mogen zijn. Hopelijk komt er op dit boek een vervolg en krijgt het net zo'n "status" als de HP serie. Dan te bedenken dat dit een debuut is van deze schrijfster, ik ben fan!
Het verhaal heeft twee verhaallijnen, twee kinderen die precies tegelijkertijd maar elk aan een andere kant van het land worden geboren, van plek verwisseld dit is wat de profetie beschrijft. Zo gebeurt het dat een heksenkind in de mensenwereld terechtkomt en een mensenkind in een heksenclan.
Poppy Hooper reageert als baby alleen op katten, ze komen 's nachts, eerst één en al snel volgen er meer op het dak, vensterbank, laten muizen achter als cadeau. Haar moeder heeft door dat er iets niet klopt: "ze is niet van ons, ze hoort niet bij ons". Ember Havikskruid, een heks van niks geen enkele aanleg voor magie, heeft de heksenkring niets te bieden. Leo een zwerver, een overlever zonder familie, raakt bevriend met beide meisjes. Poppy kan met hem praten, hij begrijpt haar. Ember is vanaf het eerste moment totaal van de kaart als ze Leo, een jongen ziet.
Het verhaal is spannend, ontroerend, maar ook hard. Vooral het leven van Leo is beschreven zoals het werkelijk gebeurt bij zwervers. De hoofdpersonages zijn zo goed beschreven dat je ze voor je ziet, je voelt hun liefde voor elkaar, maar ook de haat, de onmacht om je voor te doen als een ander. Ik ben onder de indruk van dit boek en kan het vol overtuiging aanraden.
"Twee baby's werden op hetzelfde tijdstip in dezelfde nacht geboren. De ene Poppy, de andere Ember. Ze waren tweelingzussen, geen biologische, maar magische".
Het verhaal heeft twee verhaallijnen, twee kinderen die precies tegelijkertijd maar elk aan een andere kant van het land worden geboren, van plek verwisseld dit is wat de profetie beschrijft. Zo gebeurt het dat een heksenkind in de mensenwereld terechtkomt en een mensenkind in een heksenclan.
Poppy Hooper reageert als baby alleen op katten, ze komen 's nachts, eerst één en al snel volgen er meer op het dak, vensterbank, laten muizen achter als cadeau. Haar moeder heeft door dat er iets niet klopt: "ze is niet van ons, ze hoort niet bij ons". Ember Havikskruid, een heks van niks geen enkele aanleg voor magie, heeft de heksenkring niets te bieden. Leo een zwerver, een overlever zonder familie, raakt bevriend met beide meisjes. Poppy kan met hem praten, hij begrijpt haar. Ember is vanaf het eerste moment totaal van de kaart als ze Leo, een jongen ziet.
Het verhaal is spannend, ontroerend, maar ook hard. Vooral het leven van Leo is beschreven zoals het werkelijk gebeurt bij zwervers. De hoofdpersonages zijn zo goed beschreven dat je ze voor je ziet, je voelt hun liefde voor elkaar, maar ook de haat, de onmacht om je voor te doen als een ander. Ik ben onder de indruk van dit boek en kan het vol overtuiging aanraden.
"Twee baby's werden op hetzelfde tijdstip in dezelfde nacht geboren. De ene Poppy, de andere Ember. Ze waren tweelingzussen, geen biologische, maar magische".
1
Reageer op deze recensie