het boek eindigt totaal onverwacht

Controle vertelt het verhaal van Marjolein die langzaam aan de controle over haar leven verliest. Tijdens het lezen kwam Marjolein op mij over als een vrouw die erg negatief in het leven staat en overal meteen het ergste van denkt. Hierdoor kon ik me op sommige momenten behoorlijk aan haar irriteren, zoals bijvoorbeeld na haar bezoek aan het ziekenhuis. Ik snap dat ze op dat moment wat steun van haar man wil hebben, maar dit werd niet gegeven omdat hij bezig was met hun dochter. Dit viel bij Marjolein niet in goede aard en eigenlijk vond ik dit best wel egoïstisch, want ze had op dat moment ook helemaal geen interesse in haar dochter. Terwijl je ondanks alles toch moeder blijft en er voor je kinderen hoort te zijn.
Het ergeren gebeurde mij trouwens vaker wanneer het over de kinderen ging, in mijn ogen heeft ze twee ontzettend leuke dochters die net als ieder kind willen spelen en ontdekken, maar Marjolein zou het liefste hebben dat ze stil in een hoekje gaan zitten. Tuurlijk mag je een keer een moment voor jezelf en zwoegen in zelfmedelijden, maar bij haar kreeg ik het gevoel dat ze dit bij elk akkefietje doet.
Later in het verhaal kreeg ik wel meer begrip voor haar, ik had ook het idee dat ze minder vaak negatieve gedachten had en wanneer ze die wel had dat ze er niet in bleef zitten, maar toch probeerde positief te blijven. Het verhaal kreeg uiteindelijk een wending die ik totaal niet aan zag komen en hierdoor groeide het begrip voor Marjolein alleen maar sterker. Esther heeft hier een knap staaltje schrijftechniek laten zien, want boeken die niet te voorspellen zijn blijven het mooiste om te lezen. Ik ben dan ook heel benieuwd naar deel 2.