Weerzin

De twee jonge zussen Alice en Amber worden in mei 1993 dood aangetroffen aan boomstammen waaraan ze gehuld in communiegewaden zijn vastgenageld. Martin Servaz is kersvers bij de politie en dit is zijn eerste zaak. Tijdens het onderzoek stuit hij op de beroemde misdaadauteur Erik Lang. De zussen waren enorme fans van deze schrijver. De zaak wordt echter nooit opgelost maar loslaten kan Martin Servaz het niet.

Op een koude avond in februari 2018 ontdekt Martin Lang het lichaam van zijn vermoorde vrouw. Vreemd genoeg is ze - net als de zussen Alice en Amber destijds - gehuld in een communiegewaad.

Zoveel jaren later is Martin Servaz wederom betrokken bij deze zaak en zoals wordt gezegd ‘een eerste zaak vergeet men niet’.Weer raakt hij geobsedeerd door het onopgeloste mysterie.

‘Weerzin’ is het vijfde deel van de reeks rondom politieman Martin Servaz, maar voor mij is het de eerste kennismaking met deze politieman. Mijn eerste gedachte was toen ik aan dit vijfde deel begon dat ik vast al ik veel gemist had en of ik zomaar kon instappen in de reeks. Het antwoord op beide vragen is JA. Dit deel is heel goed alleenstaand te lezen en omdat ‘Martin Servaz’ regelmatig teruggrijpt naar gebeurtenissen in het verleden, krijg je een kijkje in de voorgeschiedenis waardoor je het personage toch leert kennen. De eerdere delen ga ik zeker lezen, zodat het beeld voor mij compleet wordt.

Het verhaal begint uitvoerig met het beschrijven van de oude moordzaak op de twee zussen Alice en Amber. Deze aanloop maakt de weg van het plot goed begaanbaar om vervolgens in het heden te belanden, waar de zaak van de vermoorde vrouw van Erik Lang speelt, en de weg wordt vervolgd met de ontknoping als einddoel met een sterk in het zadel zittend plot.

Tijdens het lezen merkte ik dat er duidelijk een verschil is in het personage van de politieman Martin Servaz, In het begin is het een kersverse politieman die onzeker is en alles nog moet leren, 25 jaar later is die onzekerheid verdwenen en zie je een zelfverzekerde politieman die zijn sporen heeft verdiend. Hiermee geeft de auteur goed aan dat personages groeien waardoor het interessant is en blijft.

De schrijfstijl is aangenaam en zeer beeldend waardoor het geheel scherp blijft en je de aandacht van het verhaal niet verliest maar er steeds meer bij betrokken wordt . Door de makkelijke en begrijpelijke taal is het verhaal van ‘Weerzin’ realistisch maar ook aangrijpend.

‘Bernard Minier’ heeft met zijn schrijfstijl het verhaal zo weten vorm te geven dat als het boek uit is je tot conclusie komt dat er meer in dit verhaal zit waardoor het een psychologische lading krijgt.