Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Via beeldende flashbacks naar de ontknoping

Conn 22 september 2015

De examens zijn achter de rug. Je bent opgegeven voor een vervolgopleiding of hebt andere plannen na de middelbare school. Het is nu alleen nog wachten op het verlossende bericht: geslaagd. Zoals zoveel jongeren vult de hoofdpersoon uit Verraad, Anna, deze wachtperiode door op vakantie te gaan. Samen met een groep vrienden waaronder haar vriendje Tate en haar beste vriendin Elise vertrekt zij naar Aruba.  

Anna en haar vrienden zijn jongeren uit rijkere families in Amerika en zitten niet zomaar in een huisje aan zee, maar in een prachtige ruime villa. Geen ouders om roet in het eten te gooien en op de agenda staan alleen zon, zee, flirten en feesten. Helaas eindigt de vakantie in een drama, want Elise wordt vermoord. Alles wijst naar Tate en Anna als de schuldigen. Met de komst van de rijke ouders van Tate, de vader van Anna en raadsmannen begint de rechtsgang. Tate wordt al snel vrijgesproken en het is Anna die in staat van beschuldiging wordt gesteld.  Haar vriendengroep, Tate incluis, verlaat al snel het eiland. Anna blijft in gevangenschap achter. Het is wachten op het vonnis: schuldig of onschuldig? Zij moet opboksen tegen een corrupte officier van justitie en het gemis aan mensen die zich echt om haar bekommeren.  

Verraad is geen chronologisch verslag van een dramatische vakantie of rechtszaak. Flashbacks nemen je mee terug in de tijd. Het eerste hoofdstuk (‘Alarmcentrale Aruba transcriptie hulpoproep – 20.45 uur’) zet gelijk de toon, waarna het verslag volgt van een telefoongesprek tussen Anna, haar vrienden en de telefoniste van de alarmcentrale. Elise is al een dag onbereikbaar en de vriendengroep vertrouwt het niet. Zij doen aangifte van vermissing. Terwijl zij bellen met de alarmcentrale gaan ze de kamer van Elise in en vinden haar:  

“Telefoniste: Kunt u me vertellen wat u ziet? Vrouw 1: Ik kan niet…(gesnik). Bloed. Er ligt overal bloed. Telefoniste: Wie bloedt er? Leeft diegene nog? Man 2: Ze ademt niet meer. Vrouw 1: (onverstaanbaar) Ik kan niet…Ze wil niet… Vrouw 2: Help haar dan. Man 1: Tate, haal ze hier weg…”  

Vanaf dat moment ontrafelt zich het mysterie rond de dood van Elise. Elk hoofdstuk begint met een vage illustratie van een set handboeien en titels als ‘Ervoor’, ‘De hoorzitting’, ‘Het begin’… Door de flashbacks kom je er maar heel langzaam achter hoe het leven van Anna in elkaar zat, hoe ze Elise leerde kennen en wat de vriendschap tussen de meiden betekende.  

Je beleeft het verhaal vanuit de emoties van Anna. Eigenlijk is zij het enige echt uitgewerkte karakter. Alle andere figuren staan ten dienste van de hoofdpersoon. Een originele invalshoek waarbij je wonderwel Anna’s gevoelens op de voet volgt, meeleeft, maar toch actief bezig blijft met de schuldvraag. Tot het laatst toe heb je geen idee hoe het verhaal en het proces zullen aflopen. Wie deugt er nu echt? Wie geeft er nu echt om wie? Is Anna nu schuldig of niet?  

Abigail Haas heeft knap werk geleverd met Verraad. Het is haar eerste jeugdthriller maar daar is niets van te merken. Haar schrijfstijl is beeldend en als een volleerd thrillerschrijfster bouwt ze de spanning op tot het verlossende laatste woord op blz. 382. Boek met een harde kaft en een volle bladspiegel. Hoofstukken beginnen altijd op een nieuwe bladzijde. Als bladwijzer wordt een dik elastiek meegeleverd met de tekst ‘Politie – niet betreden’. 

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Conn