Vasthoudend aan het verleden en aan haar Afrika

“wie niet leest kan net zo goed dood zijn ” quote Blixen.

Het vlot leesbare boek is verdeeld in drie delen gevolgd door een epiloog, nawoord, dankwoord een korte biografie van Blixen en een bronvermelding. Het verhaal start als Caroline Carlsen komt solliciteren naar de betrekking van huishoudster bij ‘de Barones’zoals Blixen zich laat noemen. Ze krijgt de betrekking en samen met haar zoontje Nils wordt ze onderdeel van dit markante huishouden. Caroline heeft het gevoel terug te zijn geworpen in de vorige eeuw omdat Blixen tegen elke vorm van modernisering is en zich vastklampt aan het verleden, met name haar tijd in Afrika. Samen met Caroline ondervind je dit gevoel. Je krijgt een heel ander en persoonlijker beeld van de Barones omdat je haar ziet vanuit de ogen van Caroline. Naast de beroemde persoonlijkheid is er ook de vrouw die snakt naar erkenning ( waarvan ze vind dat ze dat in eigen land niet krijgt) en liefde en vriendschap. Ze heeft zelf nooit een kind kunnen opvoeden en ze claimt Nils waarbij je de gevoelens van jaloezie en ongemak van de moeder Caroline bijna kan proeven.
Het is heel lang geleden dat ik het boek van Blixen zelf heb gelezen en misschien moet ik het na deze roman weer eens herlezen. Ik weet zeker dat ik het met andere ogen ga bekijken. De film “out of Africa”heb ik nooit gezien maar gezien de mening van Caroline en Nils sloeg die de plank flink mis dus is dat geen gebrek.

Ik had het een leuke aanvulling gevonden als er de mogelijkheid had geweest voor wat fotomateriaal. Sowieso van Caroline maar ook van het landgoed om je wat meer te kunnen baden in die tijdsgeest.

Verder vond ik het een mooi en af en toe zeer ontroerend verhaal over een vrouw die Afrika niet los kon laten maar ook over het leven en de mensen op het landgoed Rungstedlund .