niet wat ik had verwacht maar toch lekker leesvoer

het boek is net als het vorige in dezelfde stijl, vol humor, geschreven. Het leest lekker weg ,al moet ik zeggen dat ik op een gegeven moment even zoiets had van “nu weet ik het wel”. De sociale problemen van Don zijn handicap zijn een dankbaar onderwerp om hem in de nodige problemen te doen storten maar het verhaal brengt niet veel nieuws. Het hobbelt een beetje voort op de karakters van Don en Rosie zoals we die al hebben meegemaakt in het eerste deel. Omdat ik dat zo leuk en goed vond blijf je misschien teveel vergelijken. Gelukkig kwam er voor mijn gevoel aan het einde weer een beetje gang in het verhaal en door de onbeholpenheid van Don krijg je toch een zwak voor hem en wil je toch wel weten hoe het afloopt.