Over het leven van een zorgzame vrouw

De kleurrijke cover doet je denken aan een tropische sfeer passend bij het verhaal wat zich afspeelt op het warme Aruba. Aruba behoort tot de ABC-eilanden van de Kleine Antillen. Ongeveer net zo groot als Texel met een bevolking die afstamt van de oorspronkelijke Indiaanse bewoners, Europeanen (voornamelijk Nederlanders) en in mindere mate Afrikaanse slaven.Aruba is waar Rebecca Lopez Ikario woont, leeft en zal sterven. Dit is haar verhaal.

De 85-jarige Rebecca krijgt na enkele ingrijpende onderzoeken te horen dat ze nog slechts drie maanden te leven heeft. Dit gaat als een lopend vuurtje over het eiland. Rebecca zelf wordt in beslag genomen door haar gedachten en herinneringen van vroeger. De lezer wordt meegenomen op een reis door haar leven. Ze heeft een zwaar leven achter de rug. Continu zorgen voor anderen, haar tante, haar twee zussen en haar neef Esteban. Haar eigen wensen en geluk heeft ze altijd opzij gezet.Esteban heeft door haar zorg kunnen gaan studeren in Nederland en heeft daar zijn leven opgebouwd. Esteban ziet haar als zijn moeder en vader en als hij hoort van haar ziekte keert hij terug naar Aruba. Om te zorgen voor haar en afscheid te nemen.

Een klein schema van een stamboom is wat je als eerste ziet voor je het verhaal begint. Normaliter kijk ik nooit naar dit soort afbeeldingen maar nu was ik blij dat het er in zat. Vooral in het begin van het verhaal wordt je overspoelt met personages dat je toch af en toe moet terug denken wie het ook weer is en wat de verhouding tot de hoofdpersoon is.

Nadat Rebecca het nieuws van haar ziekte krijgt worden vervolgens veel mensen op het eiland geïnformeerd wat een zeer lange lijst van namen met zich meebrengt. Niet iedereen is relevant voor het verdere verloop van het verhaal dus dat had van mij wat minder gemogen en dan zou je denk wat sneller in het verhaal komen.Daarna kabbelt het verhaal door en kom je door de herinneringen van Rebecca achter haar levensverhaal. Een hardwerkende vrouw, wat voor die tijd niet echt gepast was een vrouw die buitenshuis werkte, een zorgzame vrouw en een vrouw die zichzelf altijd in dienst van een ander heeft geplaatst. Niet alleen haar levensverhaal komt aan de orde maar ook het leven op Aruba en hoe wereldgebeurtenissen en politiek van invloed was en zijn sporen achterliet bij de bevolking.Hoe bijvoorbeeld de Tweede Wereldoorlog zijn weerslag had op de economie van zo’n kleine gemeenschap wordt ook omschreven.Persoonlijk vond ik dat wel mooi dat de geschiedenis van het eiland zelf ook een klein plaatsje kreeg in het verhaal.

Henriquez heeft een langzame wijze van vertellen, met veel details en uitwijdingen naar gebeurtenissen en personages die niet altijd relevant zijn voor het verhaal, naar mijn idee. Weer andere verhaallijnen hadden juist wat meer aandacht mogen krijgen maar dat is de keuze van de schrijver. Door al die uitwijdingen verloopt het verhaal zelf ook vrij langzaam, maar misschien is dat wel het tempo wat het verhaal nodig heeft om goed verteld te worden. Zelf heb ik daar niet altijd het geduld voor maar eenmaal in het verhaal kon ik het ook wel waarderen. Kreeg ik zelf de rust om door te lezen.

Rebecca haar verhaal is soms wat zwaarmoedig, soms wat dramatisch maar bovenal het verhaal van haar leven en eigenlijk niet van haar sterven.