Een niet te evenaren verhaal

In een sprookjesachtige schrijfstijl neemt Affinity je mee door de levens van Perle en Stacha. Je loopt naast ze en voelt hun hoop, angst, pijn en verdriet. Ze laat je beleven hoe het zou kunnen zijn als eeneiige tweeling voor, maar ook zeker in de hel van Auschwitz.
Op een verontrustende geloofwaardige manier wordt beschreven hoe Mengele speelde me tweelingen, meerlingen, lilliputters en elk anders dan Arische uitziende kinderen. Niet alleen de medische experimenten maar ook de mind-fucks en dergelijke. Het snijdt door je hart en na al die jaren krijg je nog steeds een intens medelijden met al die onschuldige kinderen die blijven hopen dat als ze maar meewerken met "oom dokter" ze misschien hun familie  kunnen redden.
Het ongeloof en de verwarring van Stacha als Perle verdwijnt komt regelrecht je ziel in en je vraagt je af of het mogelijk zou kunnen zijn het echt te voelen als je wederhelft wel of juist niet dood is. De hartverscheurende onwetendheid is voelbaar door de hoofdstukken heen.
Met tranen in mijn ogen heb ik gelezen hoe zowel Stacha als Perle hoop blijven houden in een uitzichtloze en über wrede wereld. Hoe ze hun zachtheid proberen te behouden maar toch harder worden. Hun alles omvattende pogingen om het zelfde te blijven terwijl ze met elk bezoek aan Mengele steeds iets meer van elkaar vervreemden.
Pijnlijk mooi en een  niet te evenaren verhaal over een tijd die niet vergeten mag worden, maar waar toch hoop en liefde in bestond.