Waarom is het toch zo moeilijk om van de scherf in je hart geen dolk te maken?

Van der Meer laat je als lezer ervaren dat kleine gebeurtenissen grote gevolgen kunnen hebben. Het verhaal vindt plaats op de dag voor de eerste herdenking van de aanslagen in New York.
Op de kaft staat een vogel afgebeeld. In vogelvlucht volg je een aantal verschillende personages. Deze personages 'besmetten' elkaar met hun negatieve humeur, als een soort virus.

'Stel dat alles met alles in verband staat. Dat alle 'kleine en grote wreedheden' in een mensenleven tegelijk gevolg en oorzaak zijn. Dat niets, kortom, zomaar gebeurt.'. De verteller is een engel. Zij ziet alles, maar kan niet ingrijpen.

Niet alle personages krijgen evenveel reliëf, maar Vonne van der Meers gave om iemand in een paar streken neer te zetten verdient bewondering. Haar stijl is behendig, onnadrukkelijk, dienstbaar aan wat ze kwijt wil.

Doordat het boek de opzet heeft van een estafette, lijkt het alsof de oorzaak van het gedrag van mensen vooral ligt buiten hen. Iemand doet vervelend omdat een ander persoon vervelend tegen hem gedaan heeft.
Voor de compositie van het boek had Van der Meer dat natuurlijk ook nodig.

Aan het einde moest er blijkbaar iets positiefs komen. Van der Meer vindt dat het kwaad niet het laatste woord mag hebben en dat is een mooi ideaal, maar de vraag is hoe realistisch dat is.