Sommige zaken hangen wel erg losjes aan elkaar

Tempe Brennan en haar (ex?)vriend Andrew Ryan komen naar Chicago om een lichaam op te halen dat vervoerd moet worden naar Canada. Het is het lichaam van een oudere dame die dood gevonden is. Waarschijnlijk is ze buiten gaan wandelen en doodgevroren. Helaas is de bijzonder rijke en invloedrijke vader van de dame het niet eens met het oordeel van Tempe; volgens hem is zijn dochter vermoord. Helaas overlijdt de man zelf voor Tempe met hem kan gaan praten over dit misverstand.
Terug in Montreal krijgt Tempe maar liefst, hoewel gelukkig niet tegelijkertijd, drie dode iets oudere dames onder haar hoede. Uiteraard moet ze direct denken aan een verband tussen deze zaken.

206 Bones is spannend, weer écht Kathy Reichs en heeft een tamelijk onverwachte wending die dan wel niet bijster origineel is, maar uitstekend wordt gebruikt in dit verhaal. Tempe is uiteraard verbijsterd als ze merkt dat ze enkele fouten heeft gemaakt, en ze begint zich af te vragen of de man bij het eerste geval toch misschien gelijk had. Intussen worstelt ze ook nog met een jonge assistente van een collega. Die collega, Marie-Andreá Briel, is een harde werker maar Tempe en haar collega’s hebben moeite met haar manier van doen. De jonge assistent Joe echter is helemaal weg van haar. De zaken worden nog gecompliceerd doordat een oude vriendin van haar ex-schoonouders Tempe vraagt te kijken of ze iets kan betekenen in verband met de vermissing van de zoon van haar vriend…
Tempe werkt bijna dag en nacht en een groot deel van het verhaal bestaat dan ook uit uitleg over de verschillende skeletdelen.
Dit laatste is een van de redenen dat dit boek maar drie sterren krijgt. Ten eerste de gecompliceerdheid. Het boek is maar 372 pagina’s en eigenlijk lopen er te veel verhalen door elkaar. Ten tweede is het werk van Tempe uiteraard zeer interessant, en het nauwkeurige werk van het sorteren en uitzoeken van gevonden botten is ‘het skelet’ waaraan het verhaal is opgehangen… maar sommige zaken hangen wel erg losjes aan elkaar en het eeuwige heen-en-weer reizen, allemaal tot in detail beschreven, gaat hier en daar ook vervelen.
Jammer, want zoals gezegd, het is verder een echte Kathy Reichs en dus de moeite waard. (Door: Jannelies Smit)