Net een echt gebeurd verhaal

De hoofdpersoon in dit boek, Hugo Freyl, is dood. Hij was bij zijn leven blind en als geintje heeft de uitgever op het omslag de titel ook in braille neergezet. Hoe kan een hoofdpersoon dood zijn? Simpel: hij is vermoord. En ‘men’ denkt te weten door wie: door zijn beschermeling David Marion. Het verhaal wordt deels door Hugo verteld, en deels volgen we David. Het verhaal van Bleedout is tamelijk ingewikkeld en tot op het laatste moment blijft het vragen oproepen bij de lezer.
Hugh Freyl is ‘zomaar ineens’ blind geworden en enkele jaren later sterft zijn vrouw. Hoewel hij goed aan het leven als blinde advocaat is aangepast, heeft hij toch behoefte aan assistentie en die komt er, in de vorm van de intelligente en leuke Stephanie. Helaas duurt die vreugde niet lang: Hugh’s moeder, strenge telg uit een oud geslacht, vermoed iets van de opbloeiende liefde tussen hen en zorgt ervoor dat Stephanie uit zijn leven verdwijnt. Hugh troost zich onder andere door les te geven aan jonge gevangenen. Zo leert hij David kennen, die op zijn vijftiende al veroordeeld is tot een lange gevangenisstraf wegens de moord op zijn pleegvader en –broer. David blijkt een intelligente jongeman te zijn en uiteindelijk vertrouwt Hugh het allemaal niet: waarom zou David die mensen hebben vermoord? Hij krijgt nooit een duidelijk antwoord op deze vraag, maar hij weet David wel vrij te krijgen uit de gevangenis. David begint samen met zijn vriend Tony een bedrijfje in het uittesten van beveiligingssystemen. Twee jaar later wordt Hugh dood aangetroffen en iedereen wijst dus beschuldigend naar David. Als David een waterdicht alibi blijkt te hebben vraagt de moeder van Hugh aan David of hij wil helpen de moord op te lossen. David krijgt op zijn beurt weer hulp van Stephanie. Het verhaal dat volgt weeft de levens van David, Hugh, Stephanie en nog een paar andere belangrijke figuren ineen tot een boeiend tapijt, waar de lezer zich goed in kan verliezen. Alles wat de hoofd- en bijpersonen doen, is zo logisch in dit boek; het is bijna of je naar een echt gebeurd verhaal zit te kijken. Het boek geeft verder een treurig maar wel waarheidsgetrouw kijkje in de praktijken rond pleegkinderen. De ontknoping komt op het allerlaatst en pas dan ziet de lezer hoe hij het aan had kunnen zien komen…

(Door: Jannelies Smit)