Personages overtuigen niet

Dit is het derde boek van Giles Blunt met John Cardinal in de hoofdrol. Samen met zijn partner Lise Delorme wordt hij deze keer geconfronteerd met een aantrekkelijke roodharige jonge vrouw. Zij is gelukkig niet dood, maar ze wordt aangetroffen in The World Tavern in Algonquin Bay, waar deze serie zich afspeelt. Ze is vriendelijk maar verward; ze heeft geen idee hoe ze heet of waar ze vandaan komt. In het ziekenhuis blijkt dat er op haar geschoten is en dat de kogelwond haar geheugenverlies heeft veroorzaakt. Terwijl Cardinal en Delorme trachten uit te zoeken of iemand haar gezien heeft, duikt het zwaar verminkte lijk van een beruchte motorrijder op. Gek als het klinkt, beide zaken blijken met elkaar te maken te hebben.
Geplaagd door de alom tegenwoordige zwarte vliegen die in de maand mei de omgeving van Algonquin bijna onleefbaar maken, zijn Cardinal en Delorme gedwongen regelmatig door de uitgestrekte moerassen te zwerven op zoek naar antwoorden. Want hoewel de aantrekkelijke jonge dame haar geheugen langzaam terugkrijgt, wil dat niet zeggen dat zij dan ook bereid is beide speurders te helpen bij hun zoektocht naar degene die de aanslag op haar heeft gepleegd.
Giles Blunt heeft de kleffe ellende van het weer in mei in Algonquin goed neergezet en ook sommige hoofdpersonen, zoals de moordenaar, komen strak uit de verf. De plot zit best goed in elkaar en de dialogen zijn hier en daar lekker scherp. En toch, ik kan het maar niet spannend gaan vinden. Het hele verhaal hangt mij teveel aan elkaar van beschrijvingen van de moerassen van Algonquin, en hoe erg het is om daar te moeten wonen. En hoewel de moordenaar een griezel van de eerste orde is, is het net of hij juist veel te griezelig is voor dit verhaal, waarin de jonge dame die bijna het loodje legt, alsmede de andere personages, voor mij niet goed uit de verf willen komen.

(Door: Jannelies Smit)