Heerlijk avontuur in de beste Indiana Jones-traditie

Dirk Pitt en Al Giordino zijn op onderzoek uit in het Baikalmeer. Plotseling voelen ze een aardbeving - of liever gezegd meerbeving. Een reusachtige golf komt over het meer aanzetten. en verwoest alles op haar weg. Dirk kan uiteraard niet aanzien hoe de andere schepen op het meer verwoest worden. Door een van zijn bekende stoutmoedige acties redt hij een team jonge mensen, onder wie de Nederlandse Theresa, dat voor een Russische firma onderzoek doet op het meer. De wortels van de rest van het avontuur liggen jaren eerder, als een jonge Britse onderzoeker per ongeluk een kistje vindt met daarin aanwijzingen over de tombe van Ghengis Khan – en de bijbehorende schatten. Zijn assistent bedriegt hem en krijgt die wetenschap in handen. Onderweg wordt het vliegtuigje van de jonge onderzoeker neergeschoten en dus lijkt het of het geheim voor altijd voor de mensheid verborgen zal blijven. De jonge assistent is namelijk niet van plan zijn kennis te delen. De aardbeving die zoveel meer slachtoffers had kunnen maken, is niet de enige – binnen korte tijd worden diverse cruciale pijpleidingen voor het olievervoer verwoest. Het gevolg is dat er een oliecrisis dreigt te ontstaan. Dirk Pitt en Al Giordino worden hierbij betrokken omdat het team onderzoekers dat zij gered hebben, kort na hun redding ontvoerd wordt en het spoor leidt naar een man die van plan is de wereld te regeren door middel van zijn controle over de olievoorraden.

Treasure of Khan is een heerlijk avontuur in de beste Indiana Jones-traditie. Fans van Cussler kunnen hun hart weer ophalen. Jammer genoeg lijdt dit verhaal onder de ruwe kantjes. De vechtscènes zijn vaak onnodig lang en halen de vaart uit het verhaal, terwijl sommige personen die opgevoerd worden, zoals mevrouw Jan Montague Clayton, expert op het gebied van beleggingen, later helemaal niet meer terugkomen. Overigens raakt volgens haar heel Amerika in paniek als de Amerikanen ‘plotseling’ maar liefst vijf dollar voor een GALLON (ruim vier liter) benzine moeten gaan betalen. Het verhaal over de tombe van Ghengis Khan is eigenlijk een subplot. Het verdwijnt een beetje in het verhaal over de man die de olievoorraden van de gehele wereld onder controle wil hebben. Jammer; misschien had Cussler er twee aparte boeken van moeten maken.

Tot slot begrijp ik niet helemaal hoe het komt dat Cussler op een van de laatste pagina’s kan schrijven dat Al Giordino, die met de Nederlandse Theresa mee naar huis gaat, beweert dat hij “…altijd graag de Zuider Zee eens had willen zien…”. De Zuiderzee is nota bene in 1932 gedempt. Ik hoop dat de vertaler van het boek deze fout rechtzet. (Door: Jannelies Smit)