Geloofwaardige karakters

Het zal je maar gebeuren: Max Holman heeft tien jaar in de gevangenis gezeten en hij kijkt erg uit naar zijn vrijlating. Op de ochtend dat hij eindelijk aan zijn nieuwe leven kan beginnen, krijgt hij het bericht dat zijn enige zoon Richard de avond te voren is vermoord. Richard, de zoon die hij zo graag zou leren kennen na tien jaar afwezigheid. De zoon die hij zo graag zou willen vertellen dat hij nu echt van plan is zijn leven te beteren. Richard, de zoon van Donna, de vrouw met wie hij eigenlijk zo graag had willen trouwen. Richard, de zoon die bij de politie is gegaan…

The two minute rule is een verhaal over een bankovervaller, eigenlijk een kleine crimineel, die uit alle macht probeert zijn leven te beteren. Als hij op zoek gaat naar de waarheid achter de dood van zijn zoon stuit hij op een muur van wantrouwen. Hij heeft van de reclassering een kamer gekregen in een aftands motel, en hij zal in zijn levensonderhoud moeten voorzien met een simpel baantje. Om het zoeken naar de ware moordenaar goed te kunnen doen, moet hij echter vertrouwen op de dingen die hij in zijn criminele leven heeft geleerd. De dingen die hij zo graag zou willen afleren. Gelukkig krijgt hij uit onverwachte hoek wél hulp: de FBI-agente die hem inrekende en zorgde dat hij niet nog meer dan tien jaar de gevangenis in hoefde, Katherine, laat zich overhalen mee te speuren. Wat begint als een simpel verhaaltje over een bankoverval ontpopt zich als een mooi, soms zelfs gevoelig verhaal met een goede plot en geloofwaardige karakters. Het geeft een kijkje in het leven van een crimineel die écht zijn leven wil beteren, en laat zien dat dat absoluut niet eenvoudig is. Het boek eindigt gelukkig wel met een hoopvolle noot. (Door: Jannelies Smit)