Goede sfeerbeschrijvingen

Runa is een klein, ruw Hebrideneiland, waar de wind altijd waait en de bewoners veelal op zichzelf aangewezen zijn. David Hunter is toevallig in de buurt als men op het eiland de overblijfselen van een mens vindt. Ernstig verbrand, op de voeten en een hand na. David hoopt na een kort onderzoek weer naar huis te kunnen, maar dat valt tegen. Hij is nog niet begonnen of het blijkt al dat de beloofde ondersteuning van de politie niet doorgaat vanwege een groot ongeluk elders. David Hunter zal dus het fort moeten houden. Vervolgens loeit de storm van de eeuw over het eiland en te midden van al dat geweld vallen er nog meer doden…

Written in Bone (Het laatste zwijgen) wordt op diverse manieren ontvangen. Klopt, de gelijkenis met de omgeving van De geur van sterfelijkheid is groot. Klopt, het aantal verdachten is beperkt. Maar de een vindt dit een zwakheid, de ander de kracht van een boek. Ik vind het heel verfrissend dat Beckett zijn verhaal (en het vorige) laat spelen binnen een beperkte omgeving en met een beperkt aantal hoofd- en bijfiguren. Het is een prettige afwisseling met verhalen waarin men van hot naar haar vliegt over de aardbol, of het halve boek in de auto zit op weg ergens naartoe. Natuurlijk, het is een kwestie van smaak. En als je houdt van goede sfeerbeschrijvingen en karakters die gaandeweg het boek uitstekend tot leven komen, is dit een heerlijk boek. Hier en daar wordt de lezer netjes op het verkeerde been gezet en het is ook echt spannend. Nu maar weer uitkijken naar Beckett’s derde boek. (Door: Jannelies Smit)