Niet diepgaand maar héél moeilijk weg te leggen

Alweer het zesde boek van Steve Berry waarin hij historische feiten en fictie weet te mengen tot een onderhoudend geheel. Dit keer krijgt de lezer het raadsel van het verdwenen lichaam van Alexander de Grote voorgeschoteld. Alexander stierf aan een geheimzinnige koorts, evenals zijn beste vriend en minnaar Hephaestion. Deze koorts had hen echter beiden bij leven ook al enkele keren overvallen, en telkenmale werden zij genezen na het drinken van een bepaald drankje. Helaas was op een gegeven moment het drankje niet tijdig te krijgen, en het ene jaar stierf Hephaestion, het volgende Alexander.
Cotton Malone bevindt zich op een avond in een klein historisch museum in Kopenhagen. Hij heeft hier de volgende dag een ontmoeting met zijn oude vriendin Cassiopeia Vitt. Een onverwachte aanval met een vreemde brandende vloeistof kost hem bijna zijn leven.
En aan de andere kant van de wereld is Irina Zovastina, eerste minister van een in het vroegere Rusland gelegen staatje, snode plannen aan het smeden om nóg meer land te veroveren.

Wat deze gebeurtenissen met elkaar te maken hebben wordt al snel duidelijk. Steve Berry is niet het soort auteur dat de lezer grondig aan het werk zet; de stukjes van de puzzel worden met grote regelmaat aangereikt en waar nodig nogmaals van achtergrondinformatie voorzien en verklaard. Maakt dat de boeken van Berry, en dus ook deze The Venetian Betrayal, tot voorspelbare verhalen? Nee, gelukkig niet. Cotton Malone en Cassiopeia Vitt zijn energieke en goed op elkaar ingespeelde hoofdpersonen. In dit verhaal worden ze bijgestaan én soms tegengewerkt door een groot aantal personen van over de hele wereld. Irina Zovastina is welbespraakt, intelligent en een machtswellusteling, maar haar speurtocht naar de verblijfplaats van het lichaam van Alexander de Grote laat een spoor van lichamen na. Een flinke rol is echter ook weggelegd voor de president van de Verenigde Staten, die zo zijn eigen redenen heeft om Zovastina niet haar gang te willen laten gaan (u raadt het al… olie!) en een aantal mensen aan beide zijden van de grens tussen goed en kwaad, die door Berry kunstig neergezet zijn om te zorgen dat het evenwicht in het verhaal lekker spannend verstoord wordt.
We hebben hier dus: het lichaam van Alexander de Grote, een geneesmiddel tegen AIDS, een omhooggevallen politica die te maken heeft met beide eerder genoemde zaken, een Amerikaanse president die zijn olietoevoer niet kwijt wil, een boekhandelaar die niet altijd boekhandelaar is, een rijke vrouw die kastelen laat restaureren maar ook wat internationaal spionagewerk doet én wereldsteden als Kopenhagen en Rome als achtergrond. Normaliter zou je niet denken dat hier een leesbaar verhaal uit te halen was, maar Berry heeft het weer voor elkaar gekregen.
Een heerlijk boek om niet bij na te hoeven denken, hoewel het interessant is om te lezen welke historische feiten Berry heeft gebruikt. Een soort Indiana Jones-verhaal in opbouw, spanning en thema. En evenals de Indiana Jonesfilms niet diepgaand maar héél moeilijk weg te leggen!

(Door: Jannelies Smit)