Vakwerk, alweer!

Ook het 18e boek van John Sandford met Lucas Davenport in de hoofdrol stelt weer niet teleur. Alyssa Austin is weduwe; haar man Hunter is een paar jaar daarvoor met zijn vliegtuigje verongelukt en nu woont zij met haar volwassen dochter Frances in het grote huis. Op een dag komt Alysse thuis. Frances is er niet, terwijl het alarm toch niet aan staat. Alyssa krijgt echter pas argwaan als ze geheel toevallig wat opgedroogd bloed ziet op het bloemenbehang in de hal… De politie, traditiegetrouw, weigert om direct actie te ondernemen want jonge vrouwen verdwijnen wel vaker een poosje. Ten einde raad neemt ze Lucas in de arm. Die heeft daar niet zo’n zin in maar aangezien Alyssa een oude vriendin is van Weather, wil hij het toch wel proberen. Hij heeft het samen met Del wel erg druk bij het schaduwen van de mooie Heather Toms. Zij is de vrouw van een gevluchte, beruchte crimineel, Siggy. Lucas en Del geloven er niets van dat Heather nu in armoede in een klein flatje moet wonen. Ze verwachten dat Siggy elk moment terug kan komen en dan pakken ze hem.
De speurtocht naar Frances wordt gehinderd vanwege het feit dat veel mensen haar gezien hebben maar niemand weet meer precies met wie en waar. En dan is er nog ene ‘Fairy’, die een geheimzinnige rol schijnt te spelen in het uitgaansleven.

Hoe onzichtbaar en onvindbaar kan iemand zijn? In Phantom Prey blijft de gezochte lang een ‘phantom’. Om niet te veel van het plot weg te geven kan ik er niet eens veel over zeggen. Wat ik wel kan zeggen is dat John Sandford weer knap de twee verhaallijnen bij elkaar knoopt. Hoevéél ze dan met elkaar te maken hebben moet ook nog even geheim blijven. Ondanks het feit dat Lucas Davenport een gelukkig gezinsleven heeft, wordt dit feit nergens zo ver voorop gezet dat het vervelend gaat worden. Hij is en blijft gewoon zichzelf. Zijn tegenspelers in dit boek worden overtuigend neergezet en de spanning wordt naar behoren opgebouwd, met enkele zeer spannende hoogtepunten. Vakwerk, alweer! (Door: Jannelies Smit)